De grens aan pijn en lijden

De “miscreaties” die wij de schepping van god noemen, welke zich lijken te manifesteren als “onze werkelijkheid”, zijn de miscreaties ten gevolgen van de keuze voor ego. Geboren uit het onmogelijke nietig dwaas idee dat afscheiding van God mogelijk is. Dat idee is zo onnatuurlijk dat het niet anders dan grote angst, pijn en lijden en een alles overheersend gevoel van schuld oproept. Een gevoel dat zo’n sterke aantrekkingskracht lijkt te hebben dat vergeten wordt wat de oorzaak ervan is; het geloof in een nietig dwaas onmogelijk idee, dat vervolgens wel schijnbaar waar wordt gemaakt, en geprojecteerd moet worden teneinde de pijn en de angst en de schuld ogenschijnlijk kwijt te raken. Iets wat lijkt te lukken, doordat er nu ineens schuld, angst en lijden buiten “mijzelf” wordt waargenomen, of in “mij” als lichaam, wat ook nog steeds een projectie is buiten de denkgeest.
ECIW zegt hierover:

Het is slechts een kwestie van tijd tot iedereen de Verzoening heeft aanvaard. 2Door de onvermijdelijkheid van de uiteindelijke beslissing kan dit in tegenspraak lijken met de vrije wil, maar dat is niet het geval. 3Je kunt tijd rekken en je bent tot immens uitstel in staat, maar je kunt niet totaal afdwalen van je Schepper, die een grens stelt aan je vermogen tot miscreëren. 4Een geketende wil laat een situatie ontstaan die in het uiterste geval volslagen onverdraaglijk wordt. 5Je mag dan veel pijn kunnen verdragen, maar daaraan is een grens. 6Uiteindelijk begint iedereen in te zien, hoe vaag ook, dat er een betere manier moet zijn. 7Wanneer dit inzicht vastere grond krijgt, wordt het een keerpunt. 8Dit laat geestelijke visie uiteindelijk opnieuw ontwaken en tegelijk de investering in de fysieke blik afnemen. 9Het afwisselend investeren in de twee waarnemingsniveaus wordt doorgaans als een conflict ervaren, een dat zeer acuut kan worden. 10Maar de uitkomst is zo zeker als God.
T2.3:1-10)

En les 5 zegt dan: Ik voel nooit onvrede om de reden die ik denk.
Dus de onverdraaglijke pijn die ik denk en geloof te ervaren wordt niet veroorzaakt door gebeurtenissen buiten “mij” als lichaam, de eindeloze kluwen totaal krankzinnige gebeurtenissen die wij de wereld noemen, maar door de krampachtig in stand gehouden onnatuurlijk wens tot afgescheiden willen zijn van God.
Die onmogelijke wil tot afgescheiden willen zijn van God is de oorzaak van alles, van alle ondraaglijke pijn en lijden en wordt veroorzaakt door slechts één beslissing gemaakt door de keuzemakende denkgeest.

En aan het maken van die onmogelijke keuze, keer op keer miljarden keren, komt op een gegeven moment een onvermijdelijk einde als de onvermijdelijkheid ervan wordt ingezien en er niet meer voor wordt gekozen en ook dat is slechts één keuze.
Dus daardoor wordt het mogelijk al die schijnbare miljarden keuzes en problemen terug te brengen tot één schijnbaar probleem (de keuze voor afscheiding), één oplossing (de keuze voor terug herinneren in God).
Meer valt er niet te doen, want de uitkomst is zo zeker als God.
Dit betekent in de praktijk binnen de droom, dat elke “speciale” droom van pijn, en lijden een andere functie kan krijgen. Niet meer de functie onder leiding van het ego, voor afscheiding van God, maar de functie tot het terug herinneren in God.
En die keuze is de enige keuze die gemaakt hoeft te worden in alle schijnbare situaties die pijn en lijden lijken te veroorzaken.

• angst
• God
• les 5
• manifesteren
• miscreaties
• nietig dwaas idee
• onvermijdelijk
• pijn
• schepping
• uitkomst
• verzoening