Achter elke gedachte/vorm van afscheiding, beperking, schaarste, verlies, die ik waarneem en ervaar gaat het geschenk van héélheid, grenzeloosheid, eindeloosheid, overvloed schuil.
Denk en geloof ik dat ik last heb van andere lichamen, dingen, situaties die mij beperken in alles, dan zijn dat alleen symbolen voor mijn wens (voor mijn keuze) om afgescheiden, beperkt te zijn, en schaarste en verlies te ervaren. (WdI.5 Ik voel nooit onvrede om de reden die ik denk).
Ik als waarnemende/keuzemakende denkgeest kan op basis van oordeelloosheid, dus olv Juist gerichtheid van denken, oftewel Heilige Geest, opnieuw een keuze maken om mijn vorige nu aan het licht gebrachte ego keuze te vergeven (dmv ware vergeving WdII.1) en mij daardoor open te stellen voor het geschenk van grenzeloze, eeuwige, vrijheid en vrede.
Een keuze wordt bij elke gedachte sowieso gemaakt. Er kan geen andere keuze worden gemaakt dan op denkgeest (niet het brein) niveau, omdat er…
Als ik onvriendelijke gedachten heb of niet vriendelijk ben (projectie van de onvriendelijke gedachten) zijn dat projecties vanuit zelf haat die ik (denkgeest) niet wil/durf te zien, omdat ik dan in contact kom met de onderliggende reden zelfhaat, en daaronder zonde, schuld en angst, en daaronder de wil tot afgescheiden willen zijn van God/Liefde. Minstens 3 verdedigingslinies met nog talloze extra uitbreidingen als extra verdediging tegen het bewust zijn van dit vreemde totaal niet behulpzame (ego)denksysteem. We geloven dat we als zogenaamde onschuldige baby’s ter wereld komen als gevolg van het samensmelten van een ei- en spermacel met het nodige erfelijke DNA en daaruit ontwikkeld zich dan een karakter dat ook nog eens gevormd en gekneed wordt door opvoeding, afkomst, omstandigheden waar de onschuldige baby het slachtoffer van is en daar de rest van z’n leven maar mee moet zien te dealen. In tegenstelling tot wat het lijkt speelt zich dit allemaal af op denkgeest niveau in en door de denkgeest, omdat er niets anders is. Er is geen lichaam dat haat of dit hele zieke denksysteem bedenkt. Maar omdat wij denkgeest onszelf zo ingemetseld hebben in een zelfbedachte beperking wat we het lichaam noemen en ons (denkgeest) er zo mee geïdentificeerd hebben, kunnen we niet denken zonder aan een lichaam te denken. Vandaar dat ECIW ons SCHIJNBAAR als lichamen aanspreekt, dus de taal gebruikt die wij als met lichamen geïdentificeerde denkgeest kunnen verstaan. In werkelijkheid spreekt ECIW ons aan als denkgeest, omdat dat is wat “we” zijn en omdat dat de bron is waaruit alle projecties vanuit de keuze voor het geloof in het ego; het geloof in zonde, schuld en angst, met daaronder het geloof afgescheiden te willen en kunnen zijn van God, Éénheid, wordt geprojecteerd. ECIW brengt ons daarvoor terug naar de denkgeest door dat wat we gewend zijn, denken/geloven een lichaam te zijn met alle bijbehorende eigenschappen, karaktertrekken, talenten, “afwijkingen” te her-gebruiken op een juist gerichte denkgeest manier. Dit gebeurt door middel van Ware Vergeving, dat het geloof in dat er werkelijk iets gebeurt is in een wereld met lichamen, dingen en situaties, corrigeert en het geloof terugbrengt naar de bron, de denkgeest waar het geloof in zonde, schuld en angst oplost in het niets waaruit het voortkwam.
Het toelaten van het besef dat als ik haat ervaar tov mijzelf en/of een ander, of dat nu een licht gevoel van irritatie is of een moordlustige gevoel van haat, is om te beseffen dat het nooit om de reden is wat het lijkt te zijn (Werkboek les 5, Ik voel nooit onvrede om de reden die ik denk). Dat is een eerste stap in het toelaten van dat wat ik dacht dat ik ben en werkelijk gebeurd is een vergissing is en te laten her-gebruiken als vergevingskans door opnieuw te kiezen, nu voor HG denkgeest oftewel juist gerichte denkgeest. Alleen op die manier kan ik (denkgeest) mijn zelf opgetrokken verdedigingsmuren steen voor steen (gedachte voor gedachte) laten afbrokkelen dmv Ware Vergeving, totdat de schijnbaar ingemetselde, gevangengenomen denkgeest weer vrij is en het besef er is dat het hele idee van gevangen zijn slechts een droom van afscheiding is.
Elke les die ‘we’ (de Ene Zoon van God) lezen en doen is voor enkel en alleen de Ene Zoon van God bestemd. Oftewel voor de ‘stukjes’ schijnbaar afgescheiden denkgeest dat eraan toe is. Dat maakt dat alleen ‘ik’ (denkgeest) verantwoordelijk ben voor mijn eigen zelf bedachte (onmogelijke) droom-ego-gedachten binnen het nog steeds onveranderlijke Één. En zelfs als ik merk dat ik oordelen heb over iemands anders gedachten dan is er nog steeds maar één Zoon van God die dat denkt en is het oordeel enkel en alleen een spiegel voor mijn eigen gedachten, dus een oordeel over mij als schijnbaar afgescheiden stukje zelf over mijzelf als denkgeest. Dat maakt elke schijnbaar afgescheiden gedachte, oftewel mijn keuze voor het egodenksysteem, een onmogelijke gedachte. In dat kader moet de uitspraak “Er is geen dood” gezien worden:
“1.De dood is een gedachte die vele vormen aanneemt, vaak niet als zodanig herkend. 2Ze…
De wereld en het universum, dus alles wat de ogen van het zogenaamde lichaam willen geloven te kunnen zien, is de droom van het ene ego. Dus niet van miljarden afgescheiden individuen die met opzet situaties verzinnen zoals complotten van overheden met als enig doel het vergroten van angst. Angst welke het geloof in het werkelijk maken van het doel van het ene ego: afscheiding van God, een geloof dat tegelijkertijd de onderliggende angst, namelijk dat het echt mogelijk is de angst voor God waar te maken, probeert te verbergen. Achter elke zogenaamde complottheorie en tevens de weerstand tegen complottheorieen ligt de ontkenning ervan, de ene angst van het ene ego; de angst voor een op vergelding uit zijnde god die zich nu lijkt te gedragen overeenkomstig de wil van het ene ego, door dit geloof serieus te nemen, en gelijk te willen hebben in het bestaan van een schijnbaar bestaande wraakzuchtig dualistische god. Het geloof in het ene ego is het complot, een fantasie complot wat geen enkele grond heeft van bestaan in non-dualistische Waarheid/God. Dus als dit wordt gezien, wat is dan nog de waarde van de door het ene ego verzonnen verhaal van het bestaan en waarmaken van bijvoorbeeld complottheorieen? Hoe kan er dan nog een gelijk en een ongelijk bestaan (dualisme)? Hoe kunnen er dan nog tegenover elkaar staande partijen bestaan? Hoe kan er in de droom van angst nog gelijk/ongelijk hebben bestaan? Het antwoord moet dan wel zijn, nee dat is onmogelijk, dus moet dit wel een onrealistische droom zijn van de ene egodenkgeest, die gek geworden van het geloof in zonde, schuld en angst, zich probeert te verdedigen en zich in te graven in miljarden dromen teneinde zichzelf te beschermen tegen de verzonnen wraak van een eveneens niet bestaande fantasie god.
Daarom als de verwarring weer toeslaat en het geloof erin gerechtvaardigd lijkt, en dat wordt gezien, vecht er dan niet tegen, maar ga terug naar het idee van dat er alleen maar één is. Zie dat het uit de ene egodenkgeest komt en maak dan de keuze om terug te gaan naar de ene Heilige Geest denkgeest, waar tevens voor ware vergeving kan worden gekozen, welke ziet dat er in de Werkelijkheid van God niets gebeurt kán zijn.
Al die angstige dromen komende vanuit het geloof in zonde schuld en angst hoeven niet vernietigd te worden, maar krijgen slechts heel eenvoudig door voor Heilige Geest te kiezen in plaats van voor ego, een andere functie, namelijk die van vergevingsmateriaal. Daarom is het niet handig de wereld te ontkennen, want wat niet bestaat hoeft niet ontkend of bevestigd te worden, dat zou opnieuw enkel en alleen een keuze voor ego, dus voor het waarmaken van de onmogelijke wil tot afscheiding van God uitbeelden. Ontken de keuze voor ego niet, maar geef de keuze aan HG, en hou niets achter, want achterhouden, ontkennen van egogedachtes uit bijvoorbeeld schaamte is ook niets meer dan opnieuw kiezen voor het ene ego, dus voor het in stand houden van de angst voor god, oftewel het in stand houden van de wil tot afgescheiden blijven van god. Een onmogelijke keuze die nooit waar gemaakt kàn worden hoe hoog we de muren van angst ook proberen op te trekken en te verdedigen.
Alleen door middel van Ware Vergeving olv de onmogelijk te verbreken verbinding met Waarheid/God, Heilige Geest oftewel Juist Gerichte Denkgeest kan deze onmogelijke vergissing van het mogelijk proberen te maken van afscheiding ongedaan worden gemaakt, omdàt het nooit heeft kunnen plaatsvinden.
Het drong nu nog dieper door. Maar aangezien zolang er nog ervaren wordt het ego ook nog steeds in elke gedachte van de dromer van de droom aanwezig is, voelde ‘ik’ ook de angst reactie van de egodenkgeest geprojecteerd als misselijkheid van het ‘mijn lichaam’. Het besluit werd genomen er gewoon samen met HG te kijken naar alle gedachtes die vanuit egodenkgeest kwamen te kijken, zonder er iets aan te veranderen. Het echt inzien dat juist die als zeer vervelend voelende egogedachtes niet vervelend voelen om de reden die ik denk (les 5) is er steeds sneller. Het heeft niets te maken met een misselijk lichaam, maar met egodenkgeest die deze projectie van misselijkheid van het lichaam gebruikt om af te leiden van het dieper liggende doel, namelijk afscheiden van Éénheid, van God, van Liefde en gebruikt daarvoor als middel het geloof in zonde, schuld en angst. En iets als misselijkheid (een van de duizende afleidingen uit de trucendoos van het ego) werkt als prima afleiding om dat diepere doel van het ego te verbergen en alle aandacht uit te laten gaan naar het lichaam dat nu het centrum en de oorzaak lijkt te zijn van ‘mij’ niet prettig voelen. Zo werkt het projectiesysteem van de egodenkgeest, en in dit geval geprojecteerd op een zogenaamd ‘ik’ lichaam waarmee de egodenkgeest zich heeft geindentificeerd, maar dat geldt ook voor alles wat zogenaamd schijnbaar buiten ‘mij’ gebeurt en ook projecties zijn om maar af te leiden van de bron, de egodenkgeest die vormen van angst gebruikt om afscheiding van Één mogelijk te doen lijken te zijn.
Deze projecties schijnbaar buiten ‘mij’ ontstaan echter door ‘mijn’ keuze voor egodenkgeest. En aangezien er maar één egodenkgeest is kan de toevoeging ‘mijn’ egodenkgeest ook niet waar zijn. Het is niet ‘mijn’ persoonlijke droom en ook niet iemand anders persoonlijke droom het is steeds maar weer het ene nietig dwaas droom idee van de ene zoon van God die de droom serieus neemt en het daardoor ‘echt’ maakt. Verder kijkend… En zag projecties van angst langskomen zoals: ‘als er niemand anders is, dan ben ik helemaal alleen’, ‘moet ik dan nu iedereen uit mijn droom verwijderen?’, ‘als ik me dan als een bitch op stel dan verdwijnen ze vanzelf wel’, ‘maar ik wil mn naasten, mn ‘vrienden’ niet kwijtraken’, ‘ik weet niet meer hoe ik me moet gedragen’, ‘ik heb niemand nodig’, ‘ik kan geen hulp verwachten van mijn eigen projecties toch?’. ‘hoewel, als ik macht heb over mijn eigen projecties, dan kan ik ze laten doen wat ik wil’, ‘ai, nee daar wil ik me niet schuldig aan maken’, ‘ik voel me als in een twilight zone’… Van dat soort duidelijk ego-gedachtes zie ik langs paraderen (het blikken harmonieorkest van het circus Jeroen Bosch). Duidelijk egogedachtes met als bron het geloof in zonde, schuld en angst en de wens om dit allemaal ‘echt’ te maken, zodat Werkelijkheid, Éénheid, God, Liefde volledig naar de achtergrond in het grote vergeten verdwijnen. Maar als ernaar wordt gekeken olv de ene Heilige Geest (Juist gerichte Denkgeest) dan wordt elke keer als er weer een egogedachte opduikt en als zodanig wordt herkend, de kans gegeven het doel van de egogedachte te laten veranderen van de wil tot afscheiding naar de natuurlijke wil tot terug herinneren in Éénheid, in God wat het natuurlijke Erfgoed is van de ene denkgeest.
Het is ‘mijn’ droom lijkt een persoonlijke uitspraak, maar kan dat onmogelijk zijn als er maar één dromer van de droom is. De ene dromer van de droom omvat alles en iedereen in één droom van afscheiding. Ook ECIW wordt gedroomd door de ene dromer van de droom en ook dat kan gebruikt worden door of de ene egodenkgeest of de ene HG Denkgeest. De tot ontwaken bereide denkgeest wordt een bewuste keuzemakende denkgeest die de vergissing van de tot dan toe onbewuste keuze voor egodenkgeest (afscheiding) kan herstellen door opnieuw nu ‘bewust’ te kiezen.
Is het erg dat uiteindelijk onvermijdelijk onder ogen moet worden gezien dat er geen individuele ‘ik’, ‘jij’, ‘wij’, projecties bestaan? Gezien vanuit het geloof in ego wel, omdat het ego daarvoor is gemaakt, geprogrammeerd, en niet anders kan dan in afscheiding denken en daardoor wel in individualiteit (afscheiding) moet geloven. Het geloof in HG denkgeest kan deze onmogelijke, onnatuurlijke drang tot afscheiding van Één corrigeren, dmv wat ECIW Ware Vergeving noemt. Een zeer effectief hulpmiddel waarbij wat voorheen een afscheidingsgedachte was te hergebruiken als genezingsmiddel voor de zieke egodengeest die alles wat Één is opsplits in twee weer terugbrengt in de natuurlijke staat van Één. Vandaar dat het essentieel is bij dit proces van ontwaken uit de droom te leren kijken naar elke egogedachte die voorbij komt, deze als zodanig te herkennen en te onderkennen, er niets aan te veranderen, en als vergevingsmateriaal terug te nemen in de denkgeest en daar door de ene HG Denkgeest te laten vergeven. De hiertoe bereid en er aan toe zijnde (ene) denkgeest zal geen enkele egogedachte meer willen verstoppen of ontkennen, maar er olv de Juist gerichte Denkgeest (HG) naar willen kijken en niets achterhouden.
“Er is geen wereld”, dan kan het niet anders zo zijn dat alles wat “ik denkgeest” denk en geloof te ervaren inclusief de “ik denkgeest” een droom moet zijn, en dromen zijn niet werkelijk, dan klinkt ineens “er is geen wereld” heel logisch. In die dromen lijkt er een centrale “ik” te zijn die vanuit die centrale “ik” droomfiguur verhalen droomt, bemand, en uitgevoerd door miljarden verzonnen afsplitsingen uit de denkgeest van die ene droomfiguur. Denk niet dat ik daarmee bedoel de “ik” Annelies droomfiguur, of de “jij”, “wij”, “zij”, “ons” droomfiguren maar de “ik denkgeest” de ene dromer van de droom. De ene dromer van de droom, lijkt meervoudig zodra we elk stukje een aparte afgescheiden naam geven; personen, dieren, dingen, maar dat is niet zo (“Laten we echter niet vergeten: woorden zijn slechts symbolen van symbolen. Ze zijn daarom dubbel van de werkelijkheid verwijderd” H21.1:9-10). Er is maar één dromer van de droom en als nu iedereen die dit leest of zou lezen nu even hardop zou denken: “en dat ben ik”, dan is er maar één dromer van de droom: “ik”. Als 7,8 miljard dromers van de droom zouden zeggen en begrijpen dat de “ik” die 7,8 miljard keer zegt ” de ene dromer van de droom dat ben “ik denkgeest” dus dat de “ik denkgeest” alleen maar de ene dromer van de droom kan zijn, dan kan er geen misverstand over bestaan dat er op de vraag “Hoeveel leraren van God zijn er nodig om de wereld te redden” maar één antwoord mogelijk is namelijk: “één”…
Als denkgeest zich identificeert met zijn projecties zoals lichaam, dingen, situaties en daardoor ‘vergeet’ dat het denkgeest is die de identificatie projecteert en vervolgens geloofd en voor waar aan neemt, wil dat nog niet zeggen dat het ook ‘waar’ is. Projectie zijn en blijven projecties en worden nooit iets anders dan dat, precies zoals de projecties uit de projector die wij zien op een filmdoek ook niet echt waar zijn omdat we weten dat het projecties zijn. Projecties vanuit de denkgeest hebben zoals projecties vanuit een projector op een filmdoek geen enkele invloed op ‘Waarheid’, dat wat ‘we’ in werkelijkheid Zijn. De denkgeest kan wel net doen alsof de projecties ‘echt’ zijn en mij en/of anderen als lichaam iets aandoen. Maar is dat zo? Kunnen projecties aanvallen en of verdedigen tegen een echt vijand? Hoe kan dat waar zijn als projecties projecties zijn en blijven? Kunnen schaduwen vechten met andere schaduwen en heeft dat werkelijk effect? Aangezien wij als denkgeest de projector zijn, en dus de keuzemakende projector zijn van al onze denkgeest gedachtes hoeven we (als we bereid zijn dat zo te zien, oftewel eraan toe zijn het anders te willen zien) onze projecties niet serieus te nemen en als waar te zien. We veranderen niets aan de film, laten die gewoon afspelen, maar we kunnen wel de interpretatie ervan veranderen. En inplaats van de projecties als waarheid te zien olv ego, oftewel olv het geloof in zonde, schuld en angst de projector van waaruit ze geprojecteerd worden, opnieuw de keuze te maken om diezelfde projecties te zien olv HG, waardoor ze in plaats van weg projecteren van ‘Waarheid’, Éénheid, in God, juist helpen om terug te herinneren in God. Dit maakt al mijn projecties niet fout, of zondig, maar juist tot behulpzame herinneringen olv HG/J aan wat ‘we’ werkelijk zijn, thuis in God waar maar één regel geldt: “God is louter Liefde, en dus ben ik dat ook” (WdI.171-180).
illusje 