In elke gedachte aanwezig: ego, waarnemende/keuzemaker, Heilige Geest

Ontwaken uit de droom die ik “mijn leven” noem, is niet precies hetzelfde als ontwaken uit wat we de slaapdroom noemen. Ontwaken uit de slaapdroom is wakker worden uit de slaapdroom en verder dromen in wat we ons dagelijkse leven noemen en niet door hebben dat het nog steeds een droom is.
Ontwaken uit de droom die ik “mijn leven” noem is totaal bewust worden van dat de droom die ik “mijn leven” noem (inclusief de slaapdroom) een droom is. Als daaruit ontwaakt wordt wordt er geen andere wakkere “ik” wakker in nog weer een droom, zoals dat bij de slaapdroom het geval is. Het totale ontwaken uit de droom die alles omvat wat ervaren kan worden ligt buiten welk bewustzijn dan ook.
Dit gebeurt niet in één keer, de weerstand, de angst is daarvoor te groot. Het is dan ook een stap voor stap proces, waarbij beetje voor beetje de droom ontmanteld wordt door alle droomervaringen eerlijk onder ogen te gaan leren zien en te vergeven. Door te vergeven dat wat ik denk en geloof dat ik ben werkelijkheid is.
Het ego denken te moeten vernietigen, bestrijden, elimineren, omarmen zal niet werken, daar dit allemaal bewegingen zijn juist vanuit mijn keuze voor het ego.

Ik begin langzaamaan te accepteren dat zolang ik in een “hier” lijk te ervaren het ego in elke gedachte aanwezig is. Dat kan niet anders, want als dat niet zo zou zijn dan was er geen droom “mijn leven”. Echter niet alleen het ego is in elke gedachte aanwezig, ook de herinnering ( in ECIW de Heilige Geest genoemd), welke nooit verdwijnen kán, aan dat wat buiten het terrein van het ego ligt, buiten tijd en ruimte en ik voor het gemak “Waarheid”, of “Éénheid”, “Non-dualisme”, “God”, “Liefde” noem, is in elke gedachte aanwezig. En wat ook aanwezig blijkt te zijn in elke gedachte is een soort wakkerheid dat dit alles kan observeren. Deze observeerder blijkt tevens een keuzemaker te zijn welke kan kiezen om naar het ego te luisteren of naar de Heilige Geest.

Tijdens het proces van ontwaken wordt het bewustzijn van een keuze te hebben en wel maar één keuze (de keuze tussen luisteren naar het ego of naar de Heilige Geest) welke zich alleen op denkgeest niveau kan afspelen, steeds sterker.
Het is niet de keuze tussen goed en fout, maar tussen dromen van afscheiding of dromen van het helen van afscheiding, het helen van de denkgeest door nu meer en meer bewust de keuze te maken in plaats van onbewust alleen maar voor ego te kiezen, zonder te weten dat er gekozen wordt, voortdurend, bij elke gedachte.
Ook de keuzemaker, als deze eenmaal in het bewustzijn naar boven komt, maakt een steeds bewuster wordend proces door van altijd onbewust kiezen voor ego (afscheiding) naar de steeds bewuster wordende keuze voor terug herinneren in uiteindelijk volmaakte Éénheid, een concept dat zich buiten de droom bevindt en dus met de zelf opgelegde beperking van de keuze voor afscheiding, niet begrepen kán worden.

Dus er lijken (blijken) drie denkgeest toestanden te zijn: het ego, de waarnemende/keuzemaker, de Heilige Geest. En deze drie denkgeest toestanden zitten verstopt achter ELKE gedachte (+projectie).
En wat het proces van ontwaken behelst is dat er geleerd wordt dat die keuze opties er zijn en dat geleerd wordt onderscheid te leren maken tussen deze ogenschijnlijke drie keuze mogelijkheden.
De ervaring leert dat dat een lastig, heftig, pijnlijk, langdurig proces is. De les en de opgave is echter niet hoe kom ik zo snel mogelijk van die pijn en dat lijden af, want dat zou duidelijk een keuze voor egodenkgeest zijn, want alleen die kan kiezen voor pijn en lijden en hoe er vanaf te komen, zodat het allemaal “echt” lijkt (wat ook het doel van het egodenken is), maar te leren vanuit een waarnemende denkgeest positie oordeelloos te kijken naar alle keuzes die gemaakt worden voor de egodenkgeest (voor afscheiding dus) en deze vervolgens te vergeven. Elke gesignaleerde keuze voor egodenkgeest dient daarbij niet te worden gecorrigeerd door deze te veranderen, en aan te passen tot een betere ego keuze, maar enkel als zodanig te worden herkend en onderkend en als vergevingsmateriaal en kans te worden gezien.

Het ego (de keuze voor het ego) doet immers voortdurend mee, dat is geen seconde stil. Het ego doet dus ook de Cursus of welke ander pad dan ook. Gedachten zoals, “nou kies ik verdomme weer voor het ego”, “o ja ik moet dit vergeven, anders raak ik nooit die pijn kwijt”, “Ik ben een slechte leerling, want ik kies nog steeds voor het ego”, “Anderen zijn veel verder dan ik”, “Ik ben veel verder dan anderen”, “ja, ik ben ontwaakt!”, “Ik moet leraar worden en de wereld gaan vertellen hoe het allemaal werkt en wat er gedaan moet worden om te ontwaken”, “Ik ben totaal ongeschikt als leraar”, “Ik zal echt nooit ontwaken uit deze nachtmerrie, het is gewoon onmogelijk”, “Ik haat iedereen en dat is heel erg slecht van mij”, “Ik hou van iedereen en dat voelt goed!”, “oh, ik genoot daarnet van iets, oeps dat mag niet, want dan maak ik het echt”, “oh, ik genoot daarnet van iets, dat komt natuurlijk omdat ik zo goed bezig ben met vergeven”… ik kan zo bij wijzen van spreken nog uren doorgaan met voorbeelden op te schrijven hoe de ego denkgeest werkt. Het kenmerk van de keuze voor egogedachten is dat ze als goed gekeken wordt voortkomen uit de drie basis behoeften van de egodenkgeest:  zonde, schuld en angst. Deze zijn te herkennen achter elke bovengenoemde gedachte voorbeelden. Maar let op, deze keuze voor egogedachten is niet “fout’, want dat zou weer een  keuze voor het ego zijn, het is gewoon een oordeelloze constatering, waardoor de gedachte neutraal wordt en er vanuit die denkgeest toestand opnieuw gekozen kan worden. Dat is de enige keuze die gemaakt kan worden, een keuze op denkgeest niveau, dus niet de keuze op het niveau van de projectie die altijd volgt nadat de keuze in de denkgeest is gemaakt.

De ervaring leert dat dit echt geleerd moet worden al doende, midden in het eigen droommateriaal, (de projecties), precies zoals de droom zich aandient en zich lijkt uit te spelen en dat dit een langdurig proces is waarvan niet geweten kán worden hoe lang het duurt of hoe het zal verlopen. De uitkomst staat echter vast, omdat ontwaken uit de droom onvermijdelijk is, afstel is onmogelijk, uitstel lijkt wel mogelijk binnen het concept “dromen”. Uitstel is echter gewoon weer de keuze voor de egodenkgeest die gelooft dat hij/zij zal verdwijnen als er wordt gekozen voor luisteren naar de Heilige Geest…

Mijn enige verantwoordelijkheid

Elke als speciale relatie ervaren relatie in de vorm is in wezen een uitnodiging om deze in eerste instantie als speciaal (vorm) ervaren relatie als een Heilige relatie (denkgeest) te gaan zien en ervaren.
Deze omslag van speciaal (vorm) naar Heilig (denkgeest) speelt zich altijd, zonder uitzondering af op denkgeest niveau en niet zoals het in aanvang lijkt ook op vorm niveau.
Elke als vorm ervaren relatie is immers enkel en alleen een projectie: “een uiterlijke weergave van een innerlijke denkgeest toestand”.
Dit werkelijk “zien”, “waarnemen”, is de sleutel tot genezing van elke voorheen speciale relatie op het enige niveau waar werkelijke genezing mogelijk is, namelijk op het vormloze denkgeest niveau.
Denkgeest is niet hetzelfde als de hersenen, de hersenen zijn onderdeel van het lichaam dus ook behorende tot het (schijnbare) vormniveau van het geloof in ego.
Als toegelaten wordt dat speciale relaties (geloof in en op vorm niveau) te laten her-gebruiken op denkgeest niveau, dan opent elke voorheen speciale relatie de deur naar het terug herinneren in de onveranderlijke éénheid van God, Liefde, Waarheid, non-dualisme.

Dat betekent dat als ik een relatie als zeer moeilijk ervaar ik de keuze heb, op denkgeest niveau, (het enige niveau waar keuzes kunnen worden gemaakt), tussen deze relatie op ego niveau voort te zetten (speciale relatie) of deze relatie over te dragen aan de Heilige Geest functie van de denkgeest, zodat de relatie terug herinnert kan worden in waar het altijd al was en nooit uit is verdwenen, in de onveranderlijke Éénheid en Liefde van God.
Dit proces van het herkennen van een speciale ego-relatie en de keuze deze over te dragen aan HG is wat ware vergeving is.
Ware vergeving ziet in dat wat jij dacht dat je broeder jou heeft aangedaan, in de onveranderlijke werkelijkheid van Éénheid, God nooit heeft plaatsgevonden.
Er wordt niet ontkend dat ik ervaar dat een relatie moeilijk is, er wordt gezien dat die ervaring voortkomt uit mijn keuze om de relatie te zien vanuit de egodenkgeest, wat altijd een keuze is vanuit zonde, schuld en angst en altijd resulteert in het ervaren van afscheiding. Dit soort “zien”, “waarnemen”, zorgt ervoor dat ik terugkeer naar de denkgeest waar elke keuze wordt gemaakt.
En terug op dat keuzemoment in de denkgeest kan ik opnieuw kiezen, als de denkgeest eraan toe is voor waarnemen vanuit Heilige Geest denkgeest.
Die keuze is de enige werkelijke verantwoordelijkheid die ik heb als ik verstrikt raak in al die speciale (ego) relaties op het schijnbare vorm niveau.
Kies ik voor waarnemen met ego dan blijven al mijn speciale relaties moeizaam, omdat op dat niveau alle relaties voortkomen vanuit het geloof in zonde, schuld en angst.
En als dat de innerlijke toestand is van mijn denkgeest, zullen al mijn projecties daarvan getuigen. En hop ik van de ene moeilijke relatie in de andere, wanhopig pogend oplossingen te vinden, wat soms tijdelijk lukt, maar nooit voor altijd.
Elke volgende projectie gedoopt in zonde, schuld en angst zal onvermijdelijk daarvan getuigen.
Kies ik voor waarnemen vanuit de keuze voor Heilige Geest denkgeest dan wordt nadat eerst de in eerste instantie keuze voor ego (geloof in zonde, schuld en angst) eerlijk wordt waargenomen, zonder iets achter te houden, precies zoals de relatie zich voor lijkt te doen, nu dmv ware vergeving omgezet naar de Heilige Relatie enkel en alleen op denkgeest niveau.
En zal ik precies “weten” hoe te handelen op projectie (vorm) niveau. Ik zie dan in dat al mijn voorheen ego-projecties komen vanuit mijn geloof in zonde, schuld en angst en niet vanuit iets of iemand buiten mij die mij het leven moeilijk maakt.
Dit geneest de hele denkgeest, omdat elk schijnbaar conflict ALTIJD in en vanuit de denkgeest ontstaat en niet vanuit dwarsliggende lichamen, inclusief dat van mijzelf.

Zogenaamde problemen, trauma’s die generatie na generatie lijken te worden doorgegeven op vorm niveau lossen dan in één keer op, en deze diepe op denkgeest genezing zal ontvangen worden dáár waar de denkgeest eraan toe is. Mijn enige verantwoordelijkheid is elke in mijn script langskomende speciale relatie met wie of wat dan ook alleen nog maar te willen zien als vergevingsmateriaal en vergevingskans.

“4Je kunt elke relatie aan Zijn [Heilige Geest] zorg toevertrouwen en er zeker van zijn dat ze niet zal uitmonden in pijn, als je Hem jouw bereidwilligheid geeft om ze geen ander doel te laten dienen dan het Zijne. 5Alle schuld erin is het gevolg van hoe jij die gebruikt. 6Alle liefde van hoe Hij dat doet. 7Wees dus niet bang je ingebeelde behoeften die de relatie zouden vernietigen, los te laten. 8Jouw enige behoefte is de Zijne” (T15.V.5:4-8).

Het leren herkennen en het laten genezen van de blokkades die het bewustzijn van de aanwezigheid van liefde lijken weg te nemen.

Het leren herkennen en het laten genezen van de blokkades die het bewustzijn van de aanwezigheid van liefde lijken weg te nemen.

“Waartoe zijn wij op aarde?”

“Waartoe zijn wij op aarde?”

Vecht niet tegen jezelf

Vecht niet tegen jezelf

“We all hear an inner voice all the time, because there is no outer voice.”

Fragment uit: Making Love More Manageable – A Nod to God.
Kenneth Wapnick
(02.07. mp3)

We all hear an inner voice all the time, because there is no outer voice. Just think about that. If there is no world out here there is no outer. Whom are you hearing? If there is no outer, the inner doesn’t have any meaning either. Because the word inner has only meaning as the opposite of outer. Being tall has no meaning if you have no concept of short.
Beauty doesn’t have any meaning if you have no concept of ugly.

So there is no outer. Cause there is no world, Ideas leave not there source.
So what inner voice do you hearing. Well there are two inner voices, the ego and the Holy Spirit.
There are two voices in your mind. So what make you think just because you hear inner voices it’s the Holy Spirit’s? That’s the arrogance. As long you think you are a body as long you have specific needs you hear the ego’s voice and you will swear it is the HS voices, because it is kind, it is helpful, it is sweet, its loving. But it is specific. And it makes you special, it makes you different, it makes you unique. Just as people who believe in “the other side” and they hear voices from people who have already died they automatically think that person is wise. What make you think that person knows more than you, just because they are dead?

It is so easy to let your specialness contaminate your hearing.
The problem is not hearing Gods voice the problem is undoing your specialness.
When you undo your specialness, you undo your investment in specificity you automatically hear the voice that speaks for oneness.
You don’t have to strain your ears that’s the voice.
When you silence the ego’s voice, the voice you hear is the voice of the HS.
That’s what Jesus means with to say yes means to say not no.
To say yes to God, to say yes to Jesus means you look at the ego’s no and say I don’t want that any more.
Your task is to seek and find all the barriers you placed between yourself and Truth.

This is a course in undoing. Undoing not doing.

So again be wary to people who tell you they hear a inner voice. Because they do, but you don’t know what voice it is. [ego or HS]
And typically people who truly hear the HS voice don’t make a big deal about it, because there voice is humble, its gentle, its kind its undifferentiated. It is non special. That is what this is all about do not assume you are right because an answer seem to come from Him. Be sure you ask, and then be still and let Him speak.

What we do, we speak for him. We tell Jesus what our problem is. We manage him we make his love manageable, which means we make it special, we make it specific. The only meaningful prayer is for forgiveness because you have everything, but you don’t know you have everything. So you have to undo the blocks to the awareness that you have everything and are everything. That’s a meaningful prayer.

Kenneth Wapnick

Lezing ECIW Vlaanderen 25 februari 2024

https://eencursusinwonderen-vlaanderen.be/activiteiten/lezingen%20eciw-vlaanderen/belgi%25C3%25AB.html

Zelf-vertrouwen versus zelf-vertrouwen

Zelf-vertrouwen versus zelf-vertrouwen

Vecht niet tegen jezelf

“En als je bemerkt dat je weerstand sterk en je toewijding zwak is, ben
je er nog niet klaar voor. Vecht niet tegen jezelf” (T31.I.1:6-7).

Zoals dat met alles zo gaat, als ik ergens niet aan toe bent, en toch iets doe, omdat een ander mij verteld dat dat toch wel een goed idee zou zijn, of dat het beter voor mij is, of dat die en die bepaalde methode of leergang mijn leven zal verbeteren, of de wereld zal verbeteren, dan werkt het gewoon niet, omdat ik onbewust mezelf zal saboteren en dan een ander of mijzelf of de leergang de schuld zal geven van mijn zogenaamde falen.

En omdat ik hiermee alleen mezelf aan het saboteren ben zal ik dus ook niet zien dat ik dan ook weer gewoon voor het geloof in zonde, schuld en angst kies en daar zelf voor kies, omdat ik helemaal niet iets anders wil leren zien, ook al lijk ik voor een enorme bereidwilligheid te kiezen.
De opdracht achter mijn keuze voor ego (afscheiding) is immers, de ego-bereidwilligheid: “Alles liever dan de liefde van God”
En die zogenaamde bereidwilligheid kan zich namelijk vermommen als in het aanpassen van de leergang aan de eigen zogenaamde ego-bereidwilligheid, een hele slimme sabotage truc van de egodenkgeest, waar we (keuzemakende/waarnemendedenkgeest) dus zelf voor kiezen, want de egodenkgeest is weliswaar illusoir, maar in die hoedanigheid wel schijnbaar onderdeel van de ene denkgeest lijkt het toch een  keuzemogelijkheid te zijn.
Dus nogmaals:

“En als je bemerkt dat je weerstand sterk en je toewijding zwak is, ben
je er nog niet klaar voor. Vecht niet tegen jezelf” (T31.I.1:6-7).

Als iemand echt bijvoorbeeld ECIW wil gaan doen (of iets anders) en het echt als zijn\haar pad wil zien en de denkgeest er echt aan toe is dan zal het ook werken, ook al zal het niet gemakkelijk zijn, omdat we toch al onze (ego)weerstandsgedachtes onder ogen moeten leren gaan zien, zodat we ons weer kunnen gaan herinneren dat we denkgeest zijn en niet een lichaam en kunnen leren te ontwaken uit deze vreemde onmogelijke droom van het geloof in zonde, schuld en angst.
Dat waar de denkgeest aan toe is op elk moment, is dat wat op mijn pad komt en het zal werken als ik het ook toe laat en leer luisteren naar mijn natuurlijk verlangen (het vergeten lied, zie: T21.1) terug te herinneren in Waarheid, Eenheid, Liefde, God.

“Les 185
Ik verlang de vrede van God.

Deze woorden uitspreken is niets. Maar deze woorden menen is alles.
Als je ze maar één moment kon menen, dan zou voor jou geen verdriet
meer mogelijk zijn, in welke vorm, en waar of wanneer dan ook. De
Hemel zou weer geheel tot het volle bewustzijn zijn gebracht, de
Godsherinnering totaal hervonden, en de opstanding van heel de schepping
volledig zijn beseft” (WdI.185.1:1-4).

Even een kanttekening hierbij; met “dan zou voor jou geen verdriet meer mogelijk zijn..” wordt niet bedoeld dat ik geen verdriet meer zie/ervaar en niet meer empathie kan opbrengen voor de ander, of leed en lijden negeer en alleen nog maar in mijn eigen (ego) geluksbulbje ronddrijf.
Integendeel zelfs, ik zwelg niet meer in mijn verdriet of dat van een ander. Ik neem het waar, ervaar het, maar tegelijkertijd vergeef ik mijn eigen gedachten erover, zodat het geloof in zonde, schuld en angst verdwijnen en ik juist enorm werkelijk behulpzaam zal kunnen zijn, maar nu vanuit Liefde in plaats vanuit de speciale selectieve liefde van het ego.
Geven en ontvangen zijn dan gelijk. (leestip T16.I.Ware inleving).
Zoek ik m’n heil en verlossing toch buiten mezelf, in of door een ander, of in of door iets anders en voel ik me daar afhankelijk van, dan is het enige wat ik doe en kan leren waarnemen dat ik dan opnieuw voor de leiding van de ego kant van de denkgeest heb gekozen.
Maar men kan altijd opnieuw kiezen, steeds weer oftewel het voorheen ego-script/verhaal krijgt, omdat ik dat wil en de denkgeest eraan toe is, de andere functie want ontwaken uit de illusoire droom is onvermijdelijk, omdat het al gebeurt is:

“13.Elke dag, en iedere minuut van elke dag, en elk ogenblik dat iedere minuut bevat, herbeleef je slechts het ene ogenblik waarop de tijd van verschrikking de plaats van de liefde innam. 2En zo sterf je elke dag om opnieuw te leven, tot je de kloof tussen verleden en heden oversteekt, die helemaal geen kloof is. 3Zo is elk leven: een ogenschijnlijk interval van geboorte naar dood en opnieuw naar leven, een herhaling van een ogenblik dat lang geleden al voorbij was en niet kan worden herbeleefd. 4En alle tijd is niets anders dan de waanzinnige overtuiging dat wat voorbij is nog steeds hier is en nu.
14.Vergeef het verleden en laat het gaan, want het is voorbij” (T26.V.13:1-4;14:1).

Wat ik merk is dat de uitspraak “wees lief voor jezelf” waar ik voorheen een enorme weerstand tegen voelde, want zweverig, en nog druipend van “zelfhaat” aan het verdwijnen is, oftewel van een uitspraak gezien vanuit ego aan het verschuiven is naar komende vanuit Heilige Geest, ten gevolgen van de bereidwilligheid alles te gaan leren zien als een vergevingskans. En elke waargenomen ego-gedachte/projectie precies te zien zoals het is: een ego-afscheidingsgedachte, en de manier waarop ik die keuze voor ego heb opgezet, dus het ego/afscheidingsverhaal wat ik ervan gemaakt heb, alleen nog maar als vergevingskans te zien.
Als gevolg daarvan begint het resultaat van die verschuiving op denkgeest niveau zich nu duidelijk af te tekenen.
Ik (denkgeest) probeer niet meer vanuit ego (het geloof een lijdend lichaam te zijn) het leven gemakkelijker voor mijzelf te maken, want dat is onmogelijk is gebleken, (meer hierover, zie: T31.IV.3) maar ervaar ik meer en meer door eerst mijn ego-weerstanden zonder oordeel gewoon onder ogen te leren zien en te vergeven, het resultaat daarvan is Innerlijke Onveranderlijke Vrede, die niet “bedacht” is door het nietige dwaze ego “ikje”-idee.
En dat voelt heel natuurlijk, zonder pieken of dalen. Niet verkregen door mijzelf steeds in het licht te mediteren, maar door te leren durven kijken olv HG/J naar alle blokkades die ik tegen het Licht, Liefde heb opgeworpen:

“6De cursus beoogt niet de betekenis van liefde te onderwijzen, want dat gaat wat onderwezen kan worden te boven. 7Hij beoogt echter wel de blokkades weg te nemen voor het bewustzijn van de aanwezigheid van liefde, die jouw natuurlijk erfgoed is. 8Het tegendeel van liefde is angst, maar wat alomvattend is kent geen tegendeel”(In.1:6-8).

Egoeroe

Over wat in de Cursus omschreven wordt als “het autoriteitsprobleem”.
Elke projectie, elke persoonlijke ervaringen die we als lichaam denken en geloven te hebben in onze zogenaamde “wereld”, is niets meer of minder dan een uiterlijke weergave van een innerlijke toestand. En die innerlijke toestand, zolang er het geloof is een lichaam te zijn is een denkgeest toestand van het geloof in zonde, schuld en angst.
Met nadruk op “geloof”, want dat is het. Als het geloof (gezien/ervaren als uiterlijke weergave) ergens in stopt, dan stopt die “innerlijke (ego)denkgeest toestand” en wordt de bijbehorende projectie niet meer ervaren als iets wat zondig is, schuld en angst oproept (voor straf/wraak).

Iedere keer dat ik gedachtes van onvrede waarneem, komt dat vanuit de keuze voor het geloof in ego=afscheiding, en tegen God=Éénheid. (Dus niet om de reden die ik denk.)
Oftewel de keuze voor de zelfbedachte autoriteit van het ego als verdediging tegen de altijd aanwezige liefdevolle, Natuurlijke, Non-dualistische Autoriteit van ‘God’, waarin eigenlijk helemaal geen spraken is van wat voor autoriteit dan ook en alleen ‘God IS’ mogelijk is.
Maar ja dat geeft meteen de beperking van ‘woorden’ weer. Woorden die alleen mits vertaald door de keuze voor Heilige Geest, oftewel Juist-gericht vertaald een Juist-gerichte vertaling van het woord autoriteit kunnen weergeven.
De keuze is aan de lezer voor welke leiding gekozen wordt, voor ego of voor Heilige Geest, tijdens het lezen van deze tekst.

De keuze voor ego autoriteit is te herkennen aan de projecties die vanuit deze keuze opdoemen op “het scherm”, de film van mijn/ons/het leven.
Het leren waarnemen van wanneer ik tegen de natuurlijke, Liefdevolle en Non-dualistische Liefde van God kies, kan ik terug zien in al mijn projecties.
De projecties van dit autoriteitsprobleem, waarbij de zogenaamde autoriteit van God door het ego geherinterpreteerd en vervangen wordt, kunnen op twee manieren uitzien, want ego laat altijd van wegen zijn dualistische aard twee kanten zien:

1. haat voor alles wat ervaren wordt als autoriteit, of
2. Speciale liefde, het opzoek gaan naar een autoriteit die als idool gezien kan worden.
Beide ego kanten, mogelijkheden, beelden de angst voor God/Éénheid uit.

Keuze 1 projecteert een verhaal waarbij alles wat maar autoriteit uitstraalt bestreden moet worden.
Keuze 2 projecteert een verhaal waarbij alles wat maar autoriteit uitstraalt aanbeden wordt.
Beide projecties zijn uitwisselbaar want de speciale haat kan zomaar ineens omkeren in speciale liefde en omgekeerd.

Dit is terug te zien in onze eigen projecties die getuigen van deze keuzes, zoals het aanbidden of haten van zogenaamde “leiders”, op elk gebied van onze samenleving van wat we zien als de hoogste autoriteit de baas van een land, of wat wordt gezien als de hoogst haalbare autoriteit op het gebied van religie/spiritualiteit, de paus of een of andere bekende goeroe t/m de autoriteit ervaren op het werk, of door kinderen binnen een gezin tov, de ouders/opvoeders en verder elke variatie op het idee van “autoriteit” die maar te bedenken valt.

Wat erachter al deze enorme schijnbare muur van projecties schuil gaat is slechts één oorzaak, de angst voor God, gekenmerkt door gevoelens die terug te herleiden zijn tot het afscheidings-gereedschap van het ego: zonde, schuld en angst, die getuigen tegen de natuurlijke, Liefdevolle, Non-dualistische Liefde van God.

ECIW begeleidt ons in dit proces van bewustwording en het terugbrengen van al deze schijnbaar ontelbare keuzes naar één oplossing gemaakt door de keuzemaker, de denkgeest die tenslotte zal leiden tot een denkgeest verschuiving van de in eerste instantie altijd eerste keuze voor ego naar de bewust waarnemende/keuzemakende denkgeest welke opnieuw kan kiezen, nu voor Heilige Geest Denkgeest. Een proces van leren kijken olv Heilige Geest/Jezus.
Wat wil zeggen leren ‘kijken’, ‘waarnemen’ zonder oordeel.
En dat gebeurt vanZelf als we de verantwoordelijkheid gaan nemen voor ons enige werk/taak hier in deze schijnbare wereld van projecties, namelijk door al onze oordelen onder ogen te gaan zien en alleen nog maar als vergevingsmateriaal en vergevingskans te laten her-gebruiken.
Meer valt er niet te doen…

Het kan behulpzaam zijn voor jezelf eens een lijstje te maken van door jezelf waargenomen projecties van de keuze voor ego autoriteit. Als ik goed en eerlijk durf te kijken, wat alleen kan olv HG/J (Juist-gerichte denkgeest) zit dat autoriteitsgevoel en de keuze ervoor eigenlijk wel in iedere egogedachte. Want elke ego-gedachte verbeeldt immers de weerstand tegen God. Zodoende kan elke gedachte de andere functie krijgen die van vergevingsmateriaal en een vergevingskans, want uiteindelijk is vergeving onze enige functie (WdI.62).
En het natuurlijk gevolg van Ware Vergeving, is dat “het licht van de wereld” zijn de natuurlijke staat van het hele ene Zoonschap is, zonder één enkele uitzondering.