Peace December, Jesus, and a bit of History.

by Rogier Fentener van Vlissingen

November 24^th we had a workshop with best-selling author Gary Renard (www.garyrenard.com) at the Al-Iman Community Center. Gary was presenting his 3^rd book in his Disappearance of the Universe trilogy. In this same time period, Gary also released the full text of Pursah’s Gospel of Thomas (PGoTh) via his website (http://www.garyrenard.com/pgoth.html), so that people can either study it there, or print it out, and even use it as an insert in a book (it can be printed dual-sided on a single letter-size page). A flower arrangement of lilies that someone brought to the workshop, survived and became part of the Peace December celebrations. Lilies are a symbol of forgiveness, and thus a beautiful reflection of the thoughts behind Peace December.I am no muslim, but the name Islam always speaks to me—the surrender of my will to God’s Will—which I would understand to be the Oneness of God, and to love my brother like myself. I’ve studied many muslim sages over the years, and done some reading of the Koran, and I was always fascinated by the notion that Mohammed clearly had a different reading of Jesus than Christianity did. One more clue that there were always different ways of looking at Jesus. With modern scholarship more and more of the early history has been unraveled, and the closer we get to the time of Jesus, the more we understand that there were almost as many ways of looking at him as there were people, and certainly the apostles did not have a very homogenous outlook either.A bit of history is in order here… Thomas was one of the apostles, one of the original disciples of Jesus who is only summarily mentioned in the New Testament, but he apparently was the first to collect a written record of the teachings of Jesus, and his collection is known as the Thomas Gospel, and it is nothing more than a collection of sayings: Jesus said this, Jesus said that. No elaborate stories and no theology. After the crucifixion, Thomas first traveled to Syria, where apparently he wrote down these sayings. Thomas later traveled to India, where he died in Kerala, and was part of the genesis of Nestorian Christianity. Later writers of Gospel accounts quoted from Thomas, but only Mark, Luke, Matthew and John were eventually included in the New Testament by Bishop Athanasius in the year 367 CE, in a letter that defined the table of contents of the New Testament from that time forward. At the Council of Nicea in 325 CE it was through the force of the Emperor Constantine that all the many “Christianities” were temporarily consolidated into one. During that time period any literature that did not conform to the emerging orthodoxy was destroyed.Fortunately, some monk at Nag Hammadi in Egypt stuffed some of the manuscripts (dated ca 340 CE) by his monastery in sealed earthenware casks, and buried them in the sand, were they survived to be rediscovered after World War II (1945). By the 1950’s translations of the Thomas Gospel began to appear, first in Holland, where one Professor Gilles Quispel had acquired the manuscript in 1951. The Nag Hammadi text was in the Coptic language. Since the late 19^th century, we had fragments of an older Greek manuscript of the Thomas Gospel from ca. 140 CE., hence there was some hope that a larger manuscript might be found. Interestingly, just when all these discoveries happened and research was starting, the predominant tradition of Biblical scholarship had been Protestant, but in 1965 Catholic Bible scholarship was also allowed by the Second Vatican Council. There was a surge of renewed interst in the early history of Christianity.Since then, scholars have come to the conclusion that the Thomas Gospel is older than the New Testament gospels, for the simple reason that the New Testament Gospels quoted from the Thomas sayings. They also generally thought that the original text of ca. 50 CE must have been smaller than the text of the Nag Hammadi version, which appears to contradict itself at times. Various theories have been offered of how the text was modified during those first few centuries before 340 CE.In the spring of 2003, three new books appeared on the market on the same day, which all did their bit to popularize the Thomas Gospel. Elaine Pagels published her Beyond Belief, which was a scholarly reflection, inspired by her own personal crisis of faith. Dave Brown published the Da Vinci Code, an adventure story where the Thomas Gospel plays a cameo role, and which is made exciting by his adolescent challenging of the authority of the church. The third book was Gary Renard’s The Disappearance of the Universe: Straight Talk About Illusions, Past Lives,  Religion, Sex, Politics, and the Miracles of Forgiveness, which discussed twenty two sayings from the Thomas Gospel.In Gary Renard’s books an abbreviated version of the Thomas Gospel is presented, containing 70 sayings, instead of the 114 from Nag Hammadi, and the resulting collection is remarkably coherent. Gary’s teachers in his books are two ascended masters, who present themselves as reincarnations of the apostles Thomas and Thaddeus, and give him this text of 70 sayings. The result, Pursah’s Gospel of Thomas, is a selection of sayings which Pursah represented as authentic (see Gary’s 2^nd book, Your Immortal Reality).

Another interesting factoid about the Thomas Gospel is that Thomas Jefferson in an interesting way also “discovered” it – namely when he sat down and composed the book that is now known as The Jefferson Bible, he cut out the actual sayings of Jesus from the New Testament, and clearly he left out the surrounding stories and editorials for the most part, so that his selection focuses on what Jesus said, filtered only by Jefferson’s own common sense. Because the gospel writers were in turn quoting the Thomas gospel (and one other source, named “Q”), Jefferson’s selection bears a great deal of similarity to the Thomas Gospel. In retrospect this is really quite amazing, now that we have the actual Thomas Gospel itself.

What is interesting to the modern reader is that the Gospel of Thomas, reflects Jesus without (Christian) theology, and he sounds different than he does in later, Christian literature. After all, Christianity was invented after his death. In short, the Thomas Gospel, with Pursah’s selection being my favorite version, give you the closest thing to reading Jesus as he must have sounded originally. Gary’s books give the text new relevance through their connection to the modern spiritual teachings of A Course in Miracles. In 2008, I published my own book about it: Closing the Circle, Pursah’s Gospel of Thomas and A Course in Miracles.

Jan van Delden

Een lezing gehouden door Jan van Delden tijdens de Miracles in Contact eerste zondag van de maand bijeenkomst in Amersfoort, november 2013.
(Eerste deel)

Ceci n’est pas une pipe.

Ceci n’est pas une pipe.

 

Dit is niet een pijp, inderdaad dit is een afbeelding van een pijp het is niet de pijp zelf, maar is de pijp zelf wel echt wat het lijkt te zijn?
Is het ooit iets anders dan een projectie?

Dit is niet Annelies, inderdaad dit is een afbeelding van Annelies het is niet Annelies zelf, maar is het lichaam ‘Annelies’ wel echt wat het lijkt te zijn?
Is het ooit iets anders dan een projectie?
Dat waar de afbeelding een verbeelding van is, is ook een verbeelding, namelijk een projectie van de gedachte die een lichaam ‘Annelies’ projecteert.  Er is dus nooit een lichaam ‘Annelies’, het is en blijft altijd een projectie.
En een projectie is nooit wat het lijkt te zijn, het is en blijft een projectie. Is de gedachte die projecteert dan misschien echt?
De gedachte die in staat is tot projecteren is wat ECIW een nietig dwaas idee noemt en door dit nietig dwaas idee serieus te nemen wordt de projectie verwezenlijkt en tot werkelijke gevolgen in staat geacht.
Is de projectie ‘Annelies’ tot werkelijke gevolgen in staat? Neen, net zomin als een figuur op een filmdoek werkelijk is en tot werkelijke gevolgen in staat is.
De oorzaak is altijd gelegen in de denkgeest, wat daar gedacht wordt is de oorzaak en het gevolg van wat de projectie lijkt uit te voeren.
De projectie, het lichaam, kan niets uit zichzelf, het is en blijft slechts een projectie vanuit de ene egodenkgeest, die zijn best doet om afgescheiden te blijven van zijn ware aard: denkgeest, door simpelweg te vergeten dat ‘hij’ denkgeest is en daardoor de dromer van de droom.
En droom genoemd, omdat het net als een droom, niet werkelijk is, maar alleen maar een gedachte symboliseert.
En de ene egodenkgeest kan alleen maar angst gedachtes symboliseren en projecteren. En doet dat vol overgave, zo worden er miljarden angstige filmpjes geprojecteerd waarbij lichamen centraal staan die doordat het velen lijken te zijn in staat zijn oorzaak en gevolg te zijn.
De ene egodenkgeest is nu volledig opgegaan in identificatie met lichamen die het zelf projecteert. Eén is veel geworden en de chaos is compleet. We zien door de bomen het bos niet meer en we zien de projecterende gedachte achter de bomen die het bos niet meer zien niet meer.

Nee dit is niet een pijp, dit is niet ‘Annelies’, dit is niet de wereld, dit is niet wat ik ben, dromen zijn niet waar, een projectie is een projectie, is een projectie, is een projectie…. ‘Niets wat ik zie… betekent iets… WdI.1, Ik begrijp niets wat…zie WdI.3 enz.

En zo begint dan de weg terug uit de droom van de egodenkgeest, door het terugnemen van al die dromen in de denkgeest en deze te vergeven, waardoor ze verdwijnen één voor één en oplossen in waar ze geboren werden als een nietig dwaas idee, uit het ‘niets’.

Wat blijft dan over? Waarheid en Waarheid, Eenheid, IS Liefde.

Zijn dan al die droombeelden die niet zijn wat ze lijken te zijn waardeloos?
Neen, als uiteindelijk gezien en geaccepteerd is dat ze niet zijn wat ze lijken te zijn, kunnen ze een andere betekenis en functie krijgen, niet langer die van angst en afscheiding, maar die van poorten in de muren van afscheiding, liefdevolle doorgangen waar doorheen gegaan kan worden olv Heilige Geest en of Jezus, beide symbolen voor poorten naar en verbindingen met de Waarheid.

De Heilige Geest kan alles wat je Hem geeft voor jouw verlossing gebruiken. (T28.VIII.1:1)

Herinnering: De Liefde is niemand vergeten

Gary Renard als levend voorbeeld van het ‘nietig dwaas idee’ wat zich uitspeelt in wat wij ruimte en tijd noemen.

Voor wie dit nieuw is:

Gary Renard’s boeken, ‘De verdwijning van het universum’, ‘Jouw onsterfelijke werkelijkheid’,  en ‘De Liefde is niemand vergeten’, zijn ontstaan uit een dialoog die plaatsvond vanaf het begin van de negentiger jaren van de vorige eeuw, tussen Gary en twee ‘Verheven Meesters’ Arten en Pursah.

Deze zgn. Verheven meesters blijken, beelden (projecties) te zijn uit een volgende incarnatie en tevens uit vorige incarnaties. Gary zal in zijn volgende incarnatie Pursah zijn, en een relatie hebben met Arten. Ondertussen is Gary ook een incarnatie van de apostel Thomas en Pursah dus ook. Arten is een incarnatie van de apostel Thaddeüs, en leeft nu als Cindy Lora, die dus de volgende keer als Arten zal terugkeren en met Gary, dan Pursah samen leeft en samen in dat leven zullen ontwaken.

Het leuke hiervan is dat het alles wat ik denk te weten over tijd en ruimte volkomen op z’n kop wordt gezet, een van de favoriete bezigheden van Een cursus in wonderen trouwens, je wereld volledig op z’n kop zetten.

Ook het begrip reïncarnatie wat volgens de algemene begrippen ook een lineair begrip is en als ‘echt’ wordt beschouwd door degene die erin geloven wordt hierdoor volledig onderuit gehaald. Ruimte en tijd zijn illusies van de egodenkgeest die denkt afgescheiden te zijn van de Eenheid, van God en deze afscheiding in stand houd door op allerlei manieren, door juist het idee van tijd en ruimte als waar aan te nemen, de ontdekking van deze vergissing aan het oog probeert te ontrekken.

Gary laat zien door deze door het ego bedachte enorm ingewikkelde onmogelijke constructie, dat het hele tijd en ruimte gebeuren een holistisch gegeven is en dat alles tegelijkertijd plaatsvindt, als één nietig dwaas idee.

Volgens ECIW is er maar Een Waarheid, volkomen heel en volstrekt ondualistisch.

Er is ook maar één ego, één waanidee, één afscheidingsidee, waardoor in woorden van ECIW De Zoon van God denkt  en gelooft dat het onmogelijke mogelijk is, nml. afscheiden van de Eenheid.

Wat ik dus waarneem als miljoenen aparte deeltjes, mensen dingen enz. kan niets anders zijn dan één afscheidingsgedachte vanuit de ene Zoon van God die een droom (nachtmerrie) heeft van afgescheiden te zijn van de Eenheid. Dus is die Ene Zoon van God, die Denkgeest is en niet zijn projecties (de wereld van de egodenkgeest) wel al deze projecties in de zin dat hij dat denkt en geloofd. Ongeveer zoals als wij dromen in onze slaap ook al de figuren denken te zijn die daar in voorkomen, maar ondertussen komen al deze figuren in mijn slaapdroom uit mijn denkgeest voort, maar ben ik ze niet.

Ik ben dus niet mijn projecties, ik projecteer ze vanuit de egodenkgeest, derhalve ben ik denkgeest.

Zo kan ik los komen van de identificatie met de droomfiguur en het als waarnemer waarnemen.

Gary laat dit dus door zijn eigen leven zien aan ons, en Gary demonstreert dus wat hij onderwijst. In termen van ECIW is de Zoon van God, die vergat, langzaam aan het wakker worden en herinnerd zich stukje bij beetje wat hij in werkelijkheid is. Als symbool en hulp bij dit herinneren zijn er de Heilige Geest en Jezus, die de brug vormen tussen de droom en wat ik Werkelijk ben en de droom gebruiken als leermateriaal/vergevingsmateriaal, poorten waar doorheen gegaan kan worden.

Onder leiding van de Heilige Geest en Jezus (of een anders voor ons behulpzaam symbool) mogen wij al die weerstand Vergeven, zien voor wat het is, een droom van afscheiding en het teruggeven aan de bron de denkgeest.

Het hoofdthema in de boeken van Gary Renard is dan ook Vergeven. Door de blokkades die wij in onze ‘dromen’ (ons dagelijks leven) tegenkomen te vergeven zal vanzelf dat wat we werkelijk zijn: Liefde, overblijven, want ‘De Liefde is niemand vergeten.’

En is dat niet een prachtige nieuwe functie die we mogen geven aan ons leven, zoals les 62 zegt: Vergeving is mijn functie als het licht van de wereld.

LEESTIP: ‘In and Out of the Hologram, Vivace’. Een buitengewoon duidelijk en boeiend artikel van Rogier Fentener van Vlissingen te lezen op zijn blog: http://rogierfvv.xanga.com/697509589/in-and-out-of-the-hologram-vivace/

Website Gary Renard: www.garyrenard.com

Door de poort van ‘ongeloof’.

Door de poort van ongeloof,

Ik zie elke gedachte die afkomstig is van de egodenkgeest en dus afscheiding uitbeeldt, niet meer als wat het lijkt te beweren, maar als een kans, een uitnodiging om het anders te gaan zien
Ik zie het als poorten waar ik door heen kan gaan aan de hand van Heilige Geest. Zo worden het van afschuwelijk dichte poorten van angst, en verdriet open poorten, doorgangen naar het Licht van de Liefde van God.
Zoals de Cursus zegt:

‘De Heilige Geest kan alles wat je Hem geeft voor jouw verlossing gebruiken.
Maar wat jij achterhoudt kan Hij niet gebruiken, want zonder jouw bereidwilligheid kan Hij het niet van jou wegnemen’. (T25.VIII.1:1-2)

Zo kwam ik toen ik het bericht vernam van het overlijden van Kenneth Wapnick keihard ‘ongeloof’ tegen: “wat!!!???”….
Een enorme muur van ‘ongeloof’, ik liep er keihard tegenaan en stuiterde terug.
Maar toen ik weer opkrabbelde en eens goed naar die muur keek zag ik ook een poort in die muur, dus een mogelijke doorgang. Op de poort stond met grote letters geschreven ‘ongeloof’.
Aangezien ik besloten heb niet meer in dichte poorten te geloven, maar alleen nog in open poorten, en niets meer wil achterhouden en dus in mogelijkheden en kansen geloof, zag ik deze poort waar ‘ongeloof’ op stond geschreven als een uitnodiging en besloot er aan de hand van ‘Vertrouwen’, voor mij gesymboliseerd door Jezus en nu ook door Ken er doorheen te gaan. En ik stapte dwars door de poort heen die nu transparant was geworden, moeiteloos.
En zo kon ik door alle stadia van ongeloof heen stappen: verdriet, boosheid, wantrouwen, gemis, veilig aan de hand van Jezus, die mij keer op keer liet zien door alle emoties die ik voelde om te keren, dat er in werkelijkheid echt niets gebeurt was.
En het ongeloof en verdriet veranderde bij elke stap keer op keer in pure Liefde en Geluk die niet te beschrijven is met woorden.
En de manier zoals Ken het aardse toneel verlaten heeft vind ik nu ook wel passen bij het ‘ongeloof’ dat het bij mij opriep en wat hij ons via de Cursus onderwees:

 “Onderwijs niet dat ik tevergeefs gestorven ben. Onderwijs liever dat ik niet gestorven ben door te demonstreren dat ik leef in jou.” (T11.VI.7:3-4)

Door dóór de poort van ‘ongeloof’ te gaan aan de hand van Jezus en Ken, in vol Vertrouwen vond ik mijzelf terug in geloof en een zeker weten dat de dood niet bestaat, dat het idee van de dood van een lichaam slechts een nietig dwaas idee is, waarbij ik de keuze kan maken tussen dit idee waar te maken door te geloven in lichamen die dood kunnen gaan, of het idee van de dood als poort te zien waar ik aan de hand van Jezus dit idee kan vergeven door erdoorheen te gaan dwars door de ervaring van ongeloof, verdriet enz. heen  en er aan de andere kant uit te komen waar alleen dankbaarheid en Liefde IS.
Dat is het onschatbare geschenk dat Ken ons geeft voor de eeuwigheid.
En zo leeft hij onveranderlijk voort in mij en in iedereen die hiervoor kiest:

Niets werkelijks kan bedreigd worden.
Niets onwerkelijks bestaat.

Hierin ligt de vrede van God.
(T.In.2:1-4)

Aankondiging presentatie derde boek van Margot Krikhaar op zondag 9 februari.

‘Ik ben niet een lichaam.’ Derde boek van Margot Krikhaar

Na haar overlijden op 22 mei 2013 is op verzoek van Margot Krikhaar de stichting Ontwaken in Liefde opgericht, om haar nalatenschap te beheren en door te geven.
Een deel van die nalatenschap is een serie digitale dagboeknotities over ziekte en sterven in het licht van Een cursus in wonderen. Margot schreef deze vanaf januari 2011, het moment dat bij haar ongeneeslijke borstkanker werd geconstateerd, tot ongeveer een jaar later, begin 2012.
Het was Margots wens dat uitgeverij Inner Peace Publications, in samenwerking met de stichting Ontwaken in Liefde, er zorg voor zou dragen deze dagboeknotities alsmede Margots laatste artikel ‘Wat gebeurt er na de lichamelijke dood’ in boekvorm uit te brengen. Hier geven wij met veel liefde en dankbaarheid gehoor aan.
De titel van dit derde boek van Margot zal luiden: ‘Ik ben niet een lichaam. Persoonlijke notities over ziekte en sterven in het licht van Een cursus in wonderen.’ Naast het hierboven genoemde hebben we hierin ook een verslag van Margots laatste dag op aarde opgenomen.

PRESENTATIE

De feestelijke presentatie van ‘Ik ben niet een lichaam’, zal plaatsvinden op zondagmiddag
9 februari in de Rembrandtkapel aan de Rembrandtlaan in Soest.
(2 min. lopen vanaf station Soestdijk)

Vanaf 14.00u. welkom met koffie en thee
14.30u. welkomstwoord en presentatie boek Annelies
15.00u. miniworkshop Debby en Nicolien
16.30u. slotwoord Annelies
Daarna tot 17.30u. gelegenheid tot kopen van het boek en ontmoeting
onder het genot van een drankje en een hapje.

Entree: vrijwillige bijdrage (deze komt geheel ten goede aan de stichting).
Graag van tevoren aanmelden via:
info@innerpeacepublications.nl / info@ontwakeninliefde.nl
of bel 035-6032978.

(Voor de cover van het boek is een schilderij (collage) gebruikt, gemaakt door Margot zelf.)

True beauty

Ook IPP zet het werk van Kenneth Wapnick vanzelfsprekend voort.

Het gedachtegoed van Een cursus in wonderen wat via Kenneth Wapnick door wordt gegeven verdwijnt natuurlijk niet dat is zo levend als het maar zijn kan en zal dat ook voor eeuwig blijven.
Vanzelfsprekend zal dan ook het werk van uitgeverij Inner Peace Publications gewoon door gaan, waarbij vooral het vertalen en uitgeven van de kleine boekjes van Kenneth Wapnick de rode draad zullen vormen.
Zie ook de doelstelling van uitgeverij Inner Peace Publications: Inner Peace Publications

 

Een goed en hoopvol bericht van The Foundation for A Course in Miracles

Een goed en hoopvol begin van 2014.
Een bekendmaking van The Foundation for A Course in Miracles:

Foundation Future

Due to the untimely death of Dr. Kenneth Wapnick, the Foundation is in the midst of planning its future. All currently scheduled classes will be presented by the Foundation Staff.
The Foundation will remain fully functional with its programs and continued availability of Kenneth’s teaching material. We plan on making many of his unpublished programs available in the future as well.

http://www.facim.org/announcements.aspx