De angst, de haat er precies zo laten zijn zoals deze zich aandient in mijn denkgeest, er niets zelf aan willen veranderen in zijn vormgerichtheid, zoals de angst en woede zich wil projecteren, het er allemaal gewoon laten zijn, dat is eerlijk kijken terwijl het ‘gebeurt’.
Het werkelijk eerlijk kijken komt niet voort uit de controle willen houden over het ongewenste, wat tegelijkertijd het (verborgen) gewenste gedrag van de egodenkgeest is, en dat te willen veranderen. Het komt voort uit het diepe weten dat dat wat er lijkt te gebeuren, terwijl het lijkt te gebeuren niet dat is wat ik of de ander (wat hetzelfde is) werkelijk ben. Mijn waarde wordt niet bepaald door wat ik lijk te doen in een wereld in interactie met andere lichamen:
“Jouw waarde wordt bepaald door God” (T4.I.7:2).
Een heel troostrijke gedachte als we, al is het maar even, dit werkelijk laten doordringen door alle lagen van verdedigingen; zonde, schuld en angst, heen.
Dat wat ik denk en geloof te zijn is niet gemaakt door God. God heeft geen wereld, geen universum, geen lichamen gemaakt, dat heb ik, in mijn waanidee, een afgescheiden egodenkgeest te kunnen zijn, gedaan.
Dus is er niets gebeurt, want God is Geest en dat is wat ‘ik’ ben, Geest en Heel in God.
Door alles wat er in mijn wereld als denkend en gelovend een lichaam, ‘ikje’ te zijn gebeurt, kan dus nooit werkelijk zijn en kan alleen maar een waan zijn.
Mijn waarde wordt alleen bepaald door God en die waarde is Geest, Liefde, Eenheid, Waarheid.
Dus niets kan ‘mijn’ Waarheid verbreken.
Dus ook al mijn angst/haat uitbarstingen kunnen dit niet verbreken, ze zijn dáárom gewoon niet te rechtvaardigen, omdat ze voortkomen uit waan en dus waanbeelden zijn en blijven.
Wat vertegenwoordigt deze angst?:
“Het ego is bang voor de vreugde van de geest, want als jij die eenmaal ervaren
hebt, zul je alle bescherming aan het ego onttrekken, en totaal niet
meer investeren in angst. Je investering is nu groot omdat angst getuigt
van de afscheiding, en je ego verheugt zich wanneer jij daarvan getuigt.
Laat het achter je! Luister er niet naar en houd het niet in stand” (T4.I.10:1-4).
Maar nogmaals in de praktijk waar we ons nu eenmaal denken en geloven te bevinden is er wat er lijkt te zijn, de angst en de haat in al zijn heftige en minder heftige geprojecteerde vormen, daar tegen vechten in de vorm is totaal zinloos en komt alleen maar mijn keuze voor egodenkgeest ten goede.
Als ik werkelijk bereidwillig ben en ik als denkgeest er werkelijk aan toe ben mijzelf terug te herinneren in Liefde dan zal ik mijn rol spelen zoals deze voorbij komt in het ‘spel’ van de wereld, maar het zal nu een compleet ander doel dienen.
Niet de ‘ik’ als lichaam kan terug keren in Liefde, want het lichaam is een projectie juist bedacht als verdediging tegen Liefde, tegen God, dus moet het wel het tegenovergestelde van Liefde laten zien: angst in alle denkbare vormen.
Dat betekent dat ik ervoor kan kiezen het ‘spel’ onder leiding van HG denkgeest te spelen in plaats van onder leiding van egodenkgeest. Dus onder leiding van Liefde in plaats van onder leiding van angst, zonde en schuld.
ECIW zegt hierover:
“Het ego tracht elke situatie uit te buiten als lofzang op zichzelf om daarmee
zijn twijfels te overwinnen. Het zal blijven twijfelen zolang jij in zijn
bestaan gelooft. Jij die de maker ervan bent kunt het niet vertrouwen,
omdat je vanuit je juiste denken inziet dat het onwerkelijk is. De enige
zinnige oplossing is niet proberen de werkelijkheid te veranderen, wat
zonder meer een beangstigende poging is, maar haar te aanvaarden zoals
ze is. Jij bent deel van de werkelijkheid, die onveranderd buiten het bereik
van je ego ligt, maar voor de geest makkelijk te bereiken is. Wanneer
je bang bent: wees stil en weet dat God werkelijk is en dat jij Zijn geliefde
Zoon bent, in wie Hij welbehagen heeft. Laat je ego dit niet betwisten,
want het ego kan niet kennen wat even ver buiten zijn bereik ligt als jij” (T4.I.8:1-7).
Het ego is een keuze, zoals HG denkgeest een keuze is, gemaakt door de keuzemakende denkgeest, niet door een ‘ik’ als lichaam, maar zich wel lijkt af te spelen op het toneel van wat wij als de wereld ervaren onze rol spelend in een fantasie kostuum dat we ons lichaam noemen. Niet de wereld moet veranderen en genezen, (want waarom zou ik waan willen veranderen in nieuwe waan?), alleen de denkgeest kan genezen.
Ik weet van niets de bedoeling, ik weet niet wat of wie ik ben, is nog steeds een heel mooi uitgangspunt wat de Juist gericht ruimte geeft om terug te herinneren in Liefde.
Ik vertrouw elke nieuwe angst/haat uitbarsting toe aan ‘Hem’ (Juist gerichte denkgeest) die weet wat Ware Vergeving is, zonder me te bemoeien met de uitkomst. Ik vertrouw op het proces.
Leestip: Hoofdstuk 4.I. Juist onderwijzen en juist leren.
illusje 