De uiterlijke weergave van een innerlijke toestand (T21.In.1:5)

Elke projectie beeld een ego gedachte uit, want “De wereld die jij ziet is wat jij haar gegeven hebt, niets meer. (…) ze getuigt van de staat van jouw denkgeest, de uiterlijke weergave van een innerlijke toestand” (T21.In.1:2,5).
Dat is de functie van alles en iedereen die “ik” een schijnbaar lichaam door schijnbare ogen denk en geloof te zien.
Ondertussen is het de denkgeest “mijn” denkgeest een schijnbaar afgescheiden fragment binnen de ene ego denkgeest, die zijn projecties van zonde, schuld en angst “ziet” uitgebeeld in een hologram bestaande uit beelden, die als enig doel hebben het doel van de egodenkgest, namelijk zonde schuld en angst projecteren teneinde afgescheiden te raken en te blijven van God te verbergen.

Ik dacht dit toen ik zo zat te denken over al die mensen en dingen en situaties om me heen waarvan ik de een wel leuk vind of aardig vind en de ander niet leuk vind en helemaal niet aardig. Het hele scale van houden van tot en met bittere haat en alle nuances die daar tussen zitten zie ik om mij heen in mijn levensscript uitgebeeld.
En dat valt dan allemaal onder “de uiterlijke weergave van een innerlijke toestand”. Niet de wereld, mensen, dingen en situaties (projecties) zijn verantwoordelijk voor hoe mijn innerlijke toestand is, ze getuigen alleen van mijn (ego) keuze voor zonde, schuld en angst, met als enig doel afgescheiden te blijven van God, Liefde, Éenheid. En dien ten gevolgen moeten mijn projecties wel getuigen van alle vormen van zonde, schuld en angst, en spelen alle figuren in mijn leven (inclusief het figuurtje Annelies natuurlijk) het script van zonde, schuld en angst uit. Zodoende ervaar ik in mijn denkgeest (niet te verwarren met het brein) de pijn en het lijden, niet veroorzaakt door andere lichamen die ik wel of niet aardig vind, die mij wel of niet aanvallen, belagen of behagen, maar louter en alleen door mijn keuze op denkgeest niveau voor zonde, schuld en angst.

Zodra ik dit (wil) zien (want de weerstand tegen dit zien is groot, omdat het niet ‘mag’ worden gezien), en daardoor olv HG/J bereid ben te kijken valt dit hele illusoire zelf bedachte egodenksysteem door de mand.
Ik kan steeds duidelijker zien dat al die lastige, vervelende, bloed onder mn nagels halende, schattige, vriendelijke, hatelijke dealtjes sluitende speciale figuren (inclusief het figuurtje Annelies), dingen en situaties niet de functie hebben om mij te pesten, een hak te zetten, te bedriegen, te paaien maar een heel andere functie kunnen krijgen olv de HG/J keuze van mijn denkgeest.
Ze zijn (inclusief het figuurtje Annelies) ineens de oplossing geworden, de sleutel om de met opzet dichtgeslagen en dicht getimmerde door zonde, schuld en angst gebarricadeerde deur te doen laten oplossen in het niets…
Kortom door eerst terug te gaan naar de bron, de denkgeest, kan elke gedachte worden gezien als de “uiterlijke weergave van een innerlijke toestand” en is nu van een afscheidingsgedachte verandert in een vergevingsgedachte en een vergevingskans tot het terug herinneren in Éenheid, God, Liefde.
Als natuurlijk gevolg daarvan leer ik geen enkele schijnbare aanval van “buitenaf” meer persoonlijk te nemen, maar nog wel “persoonlijk” in de zin van dat het niets anders zijn dan “de uiterlijke weergave van een innerlijke toestand”, de innerlijke toestand van mijn denkgeest die voor ego of voor HG/J kan kiezen, de enige keuze die mogelijk is. Alle andere vormgerichte keuzes die ik schijnbaar denk en geloof te maken binnen het schijnbaar persoonlijke script zijn zonder uitzondering verborgen gehouden ego gedachtes.