…om nooit meer te vergeten…
Vandaag herinner ik me te lachen om het nietig dwaas idee:
“Hoezeer ben jij bereid te ontkomen aan de gevolgen van alle dromen die
de wereld ooit heeft gehad? Is het jouw wens dat geen enkele droom de
oorzaak lijkt van wat jij doet? Laten we dan gewoon naar het begin van
de droom kijken, want het deel dat jij ziet is slechts het tweede deel, waarvan
de oorzaak in het eerste ligt. Niemand die slaapt en in de wereld aan
het dromen is, herinnert zich zijn aanval op zichzelf. Niemand gelooft dat
er werkelijk een tijd is geweest dat hij niets van een lichaam wist en zich
deze wereld nooit als werkelijk kon hebben voorgesteld. Hij zou meteen
gezien hebben dat deze ideeën een en dezelfde illusie behelzen, te belachelijk
voor iets anders dan te worden weggelachen. Hoe serieus, hoe
ernstig lijken ze nu! En niemand kan zich herinneren…
View original post 142 woorden meer
illusje 