Verwachtingen op ego niveau zullen altijd heen en weer kaatsen tussen uitkomen en teleurstelling. Verwachtingen op ego niveau zullen nooit blijvend resultaat bieden. Verwachtingen op ego niveau hebben als doel de afscheiding in stand te houden.
Verwachtingen volkomen loslaten en aan HG/Jgeven zullen altijd blijvend resultaat geven.
De enige werkende verwachting kan derhalve alleen maar zijn: ik laat alle verwachtingen los die ik kan bedenken en vertrouw volkomen op Heilige Geest die mij verwacht…
Verwachtingen op HG niveau hebben als doel loslaten/vergeven, zodat ik me weer Thuis weet in God. Van waaruit Inspiratie weer voluit kan en mag en zal stromen…
Iedereen in mijn leven is een helper, een helper dieper de afscheiding in of een helper naar Huis. Of ik identificeer mij volledig met de droomfiguur die vanuit egodenkgeest is geprojecteerd, en mij daardoor het slachtoffer doet lijken van een krankzinnige wereld van aanval en verdediging eindigend in de grote sloscene: de dood. Of ik neem mijn plaats in van waarnemer die ziet dat wat ik denk te zien, projecties zijn met als doel afscheiding. Als waarnemer, als denkgeest kan ik de keuze maken, voor angst of voor Liefde.
Kies ik voor Liefde dan zal ik zien dat alle zogenaamde personen, dingen en de ontmoetingen daarmee een film is die mijn blokkades laat zien die ik, in de hoedanigheid van het ego, opgeworpen heb voor het bewustzijn van de aanwezigheid van Liefde.
Dan kan ik de keuze maken deze blokkades, deze gedachtes van angst los te laten aan de Heilige Geest/Jezus te geven en te vergeven.
En zo kan het dan zijn dat ik plotseling mezelf zie in een theaterzaal, waar het doek op gaat en alle acteurs alle zogenaamde rollen, personen die in mijn leven een rol hebben gespeeld, de schurken en de niet schurken, de helden, de winnaars, de verliezers, de zielige, de handige, de onhandige, de gluiperige, de achterbakse, de knappen de lelijken, de grappige, de sterken, de zwakken, de zieken, de gezonden, de koppige, de makkelijken, de sukkels, de slimmerikken, de zielige, de dappere, de hoofdrollen en de bijrollen, alle projecties, een diepe buiging maken in één groot vergevingsgebaar dat ik in ontvangst neem met een groot wederzijds applaus van dankbaarheid. Het doek valt; Ik rust in God…
Is hij Gods enige Helper? Nee, zeker niet. Want Christus neemt vele vormen aan met verschillende namen, totdat hun eenheid kan worden herkend. Maar voor jou is Jezus de drager van Christus’ enkelvoudige boodschap van Gods Liefde. Je hebt geen ander nodig. Het is mogelijk zijn woorden te lezen en er baat bij te vinden zonder hem in je leven te aanvaarden. Maar hij zou jou nog wat meer kunnen helpen als jij jouw vreugde en verdriet met hem wilt delen en ze beide wilt achterlaten om Gods vrede te vinden. Maar bovenal wil hij dat je zijn les leert, en die luidt als volgt:
Er is geen dood, want de Zoon van God is als zijn Vader. Door niets wat jij kunt doen, kan Eeuwige Liefde worden veranderd. Vergeet je dromen van zonde en schuld, en kom in plaats daarvan met mij mee om te delen in de opstanding van Gods Zoon. En breng al diegenen met je mee die Hij jou gezonden heeft om voor te zorgen, zoals ik zorg voor jou.
Zoals ik in het vorige bericht al vermeldde verhaalt dit blog over een proces. Een proces waarin wij onze ervaringen delen die wij doormaken tijdens het vertalen en werken aan de boeken waar wij samen bij betrokken zijn. Een proces waarin het universum zal verdwijnen, we onze onsterfelijke werkelijkheid ontdekken en waarin we ontdekken dat de liefde niemand heeft vergeten, De weg naar de waarheid vindend via het proces van het afbouwen van het ego waardoor uiteindelijk de cirkel rond zal zijn en de ware boodschap van “J” duidelijk zal worden: “Teach only Love”, “Onderwijs enkel Liefde”.
Zoals je aan de covers kunt zien zijn twee van de 5 boeken al in het Nederlands vertaald.
Aan het derde boek van Gary Renard wordt nog gewerkt en zal uitkomen onder de titel ‘De Liefde heeft niemand vergeten’ (DLHNV) uitgegeven door Altamira-Becht.
Het vertaalproces van het boek Take me to truth. Undoing the ego, door Nouk Sanchez en Tomas Vieira, is onlangs begonnen.
Dit boek zal uitkomen onder de titel ´De weg naar waarheid. Het afbouwen van het ego.´ (DWNDW) uitgegeven door Synthese.
Het boek ´Closing the circle.´ (CTC)door Rogier Fentener van Vlissingen is nu nog alleen in het Engels te verkrijgen, maar loopt als rode draad door het hele persoonlijke afbouw/vergevings-proces heen en is uitgegeven door O-Books.
GOD IS… is de boodschap van ECIW… Maar aangezien ik geen idee heb van wat dat betekend of is …GOD IS… maar het toch ergens volkomen logisch klinkt, moet er wel iets mis zijn met mijn waarneming. Sterker nog ‘waarneming’ is precies de blokkade, want …GOD IS… kan niet waargenomen worden, omdat het IS… En met …IS… gaat geen tijd, ruimte gepaard.
Dit betekend even kort door de bocht dat er of …GOD IS… is, of dat wat ik waarneem. Het ene buiten tijd en ruimte, het andere afhankelijk en alleen mogelijk binnen tijd en ruimte.
De twee zijnstoestanden kunnen dus niet samen bestaan er is er maar een waar en de andere is illusie, een waanbeeld, de droom, het nietig dwaas idee in termen van ECIW. (WdI.130 Het is onmogelijk twee werelden te zien.)
ECIW leert mij wel dat er een brug is tussen de twee zijnstoestanden, een herinnering waardoor dat wat werkelijk is …GOD IS… bewaard is gebleven in de geest. Deze herinnering is de Heilige Geest. Heilige Geest, mijn werkelijke staat, de enige staat van ‘de ene Zoon van God’, dat wat ik in eenheid werkelijk ben. Dat is wat IS, alles wat niet IS, is dus illusie, een droom.
Het kenmerk van die droom is dualisme, alles heeft een tegengestelde, dat voortdurend in strijd is met elkaar, en binnen het gegeven van tijd en ruimte opereert. Deze illusie van tijd en ruimte is een gesloten circuit, dat zichzelf in stand houd, en doelloos ronddraait in eindeloze rondjes van geboorte, dood, geboorte, dood, geen doel, nergens heen. Maar aangezien het een droom is, een nietig dwaas idee, een gedachte, is er in werkelijkheid niets aan de hand. Er is nog steeds alleen maar …GOD IS… En de ‘slapende Zoon van God’ bevindt zich nog steeds ondanks zijn nachtmerries van gruwelijke, moorddadige, fantastische extatische, opwindende, romantische, griezelige, betoverende sprookjes, ‘in GOD’… veilig en wel.
De Heilige Geest is de zacht fluisterende Stem die de Zoon van God veilig in nooit onderbroken communicatie houd met GOD. Deze fluisterende Stem is te horen door o.a. Een cursus in wonderen, gesymboliseerd als de stem van de Heilige Geest of Jezus. (WdI.155. Ik doe een stap terug en laat Hem de weg wijzen) En elke titel van elke les, fluistert ons een zachte herinnering in over wat IS zoals:
Les 29 God is in alles wat ik zie Les 35 Mijn denkgeest is deel van Die van God. Ik ben heel heilig Les 40 Ik ben als Zoon van God gezegend Les 44 God is het licht waarin ik zie Les 45 God is de denkgeest waarmee ik denk Les 49 God spreekt tot mij, heel de dag Les 50 Ik word gedragen door de liefde van God Les 61 Ik ben het licht van de wereld Les 67 Liefde schiep mij als zichzelf Les 74 Er is geen Wil dan Die van God Les 93 Er woont licht en vreugde en vrede in mij Les 94 Ik ben zoals God mij geschapen heeft Les 95 Ik ben één Zelf , verenigd met mijn Schepper Les 97 Ik ben Geest Les 109 Ik rust in God Les 110 Ik ben zoals God mij geschapen heeft Les 124 Laat me mij herinneren dat ik één ben met God Les 162 Ik ben zoals God mij geschapen heeft Les 184 De naam van God is mijn erfgoed Les 191 Ik ben de heilige Zoon van God Zelf Les 223 God is mijn leven. Ik heb geen leven buiten dat van Hem Les 229 Liefde, die mij geschapen heeft, is wat ik ben Les 264 Ik ben omringd door de Liefde van God Les 283 Mijn ware identiteit woont in U Les 299 Eeuwige heiligheid woont in mij
En deze fluistering zal een steeds duidelijkere Stem worden naarmate ik beter leer te vergeven. Want dat is het enige wat de droom doet oplossen Ware Vergeving. (WdII.1) Door werkelijk te zien dat wat ik dacht dat was gebeurt, dat mij is aangedaan of dat ik iemand heb aangedaan niet werkelijk is gebeurt, maar slechts een droom is. Dat deze wereld een droom is, een droom geboren uit ‘een nietig dwaas idee waarom de Zoon van God vergat te lachen. Door dit te vergeten werd de gedachte een serieus idee, in staat tot zowel verwezenlijking, als werkelijke gevolgen.’ (T27.VIII.6:2)
Het ‘vergeten’, vergeven dat is het enige wat er moet gebeuren om ons de ene Zoon van God weer te laten terugkeren In God, waar hij nooit is weggeweest.
En dat ‘vergeten’ zien we terug in al onze dagelijkse toneelstukjes die maar één titel heeft: ‘de afscheiding’ een levenslang doorlopende nooit eindigende soap waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen levenslang op de bank zittend, (soms achter de bank van angst) starend naar de bewegende schimmen en ons volledig vereenzelvigend met deze soap.
Tot we het zat zijn en ineens denken: ‘er moet een andere manier zijn’ en dan bijvoorbeeld ECIW tegenkomen, misschien wel als reclame spotje tussen twee afleveringen van onze soap door En dan kiezen voor de weg terug naar de oorsprong van het nietig dwaas. En deze weg terug gaat via het proces van Vergeving. En ECIW bied deze weg terug aan als ‘echte’ cursus. Een lokkertje voor het ego dat ‘doen’ als hoogste goed ziet, want doen houdt de droom van tijd en ruimte instant. Echter naarmate ik (geest) beter leer vergeven en het ego, de afgescheiden denkgeest, dat door krijgt zal er weerstand ontstaan in alle mogelijke vormen. De moeilijkst te ontwaren weerstand is wel die van dat het ego de cursus ook doet, heel slim en heel geraffineerd. Niet zo verwonderlijk, want de Zoon van God die nog steeds ligt te dromen verweeft heel makkelijk al die nieuwe ‘gevaarlijke’ ideeën in zijn droom: ‘Ah vergeven, dat is hard werken, dat is een lange weg, helemaal terug naar de oorsprong, dan moet ik eerst alles in kaart brengen, het hele ego analyseren, alle gevaren blootleggen, ik moet medevergevers opsporen, veel boeken gaan lezen, misschien wel schrijven, websites/blogs opzetten, studeren, begrijpen, anderen gaan ‘helpen’ het ook te begrijpen, of nog erger, anderen helpen door ze leed te besparen, omdat ik hun zonden al vergeven heb (lijkt verdacht veel op de christelijke gedachte dat Jezus voor onze zonden is gestorven) workshops gaan geven over kleine afzonderlijke ideetjes uit de Cursus, deze isoleren en een eigen leven gaan laten leiden. Ik moet mijn relaties Heilig zien te krijgen, mijn god dat is hard werken, hoe kan ik dit alles onthouden, ik moet het allemaal opschrijven, documenteren, archiveren, ik hou dit echt niet vol, weg rot boek het werkt niet. Punt.’ Op naar de volgende methode, er zijn er zat… En zo sleept de soap zich weer gewoon verder door de eeuwen heen…
Maar wat als de Zoon van God, dit nu ineens vanaf een afstandje gaat zien, zichzelf waarneemt daar op die bank gebiologeerd door het scherm, starend naar al die spannende soap afleveringen… Wat als de Zoon van God beseft dat hij niet dat lichaam is wat daar zit, als hij plotseling beseft dat hij, geest deze beelden zelf gemaakt heeft? Wat als hij ziet dat de weg terug niet een lange weg is terug naar de oorsprong, maar dat zowel het begin en het einde vlak onder zijn neus staan te wachten op of instandhouding of vergeving. En ineens de betekenis ziet van: ‘Niets werkelijks kan bedreigd worden, niets onwerkelijks bestaat. Hierin ligt de vrede van God.’(Inl.2:2) En doet me ook denken aan logion 18 uit het Thomas evangelie: ‘(..) Want waar het begin is zal het einde zijn. Gelukkig is degene die aan het begin staat: hij zal het einde weten en de dood niet proeven.’ (Jouw onsterfelijke werkelijkheid H7 en Closing The Circle logion 18 blz. 91)
Zo wordt de soap nu in handen gegeven van de Heilige Geest (de werkelijke staat van de Zoon van God) ineens werkelijk een cursus in Vergeving. Ik neem al mijn projecties, mis-makingen, terug en geef deze geprojecteerde gedachten terug aan de bron ter vergeving. Ik hoef niets aan de projecties te veranderen, immers als ik mijn mis-makende-gedachten terugneem kan ik als waarnemer en keuzemaker een andere keuze maken en wel voor Heilige Geest, en wat kan er anders voortkomen uit Heilige Geest gedachten dan Liefde. Daar hoef ik niets voor te doen, ‘Ik hoef niets te doen’ (T18.VII) Liefde breid zich uit, omdat het niet anders kan.
Dit is een cursus in Vergeven. Het doel is altijd vergeving:
Les 46 God is de Liefde waarin ik vergeef Les 62 Vergeving is mijn functie als het licht van de wereld Les 63 Het licht van de wereld brengt elke denkgeest vrede door mijn vergeving Les 64 Laat me mijn functie niet vergeten Les 98 Ik aanvaard mijn rol in Gods verlossingsplan Les 100 Mijn rol is essentieel voor Gods verlossingsplan Les 121 Vergeving is de sleutel tot geluk Les 122 Vergeving biedt alles wat ik wens Les 132 Ik bevrijd deze wereld van al wat ik haar heb toegedacht Les 134 Laat me vergeving zien zoals ze is Les 186 De verlossing van de wereld hangt af van mij Les 192 Ik heb een functie die God mij graag vervullen ziet Deel II. 1 wat is vergeving? Les 240 Vergeving maakt een eind aan alle lijden en verlies Les 297 Vergeving is het enige geschenk dat ik geef Les 333 Vergeving beëindigt hier de droom van conflict Les 334 Vandaag maak ik aanspraak op de gaven van vergeving Les 336 Vergeving laat me weten dat denkgeesten verbonden zijn Les 342 Ik Laat op alles vergeving rusten, want zo werd vergeving mij geschonken
En de slot lessen 361-365: ‘Neemt U het in handen. Want U wil ik volgen, in de zekerheid dat Uw leiding mij vrede geeft.’
En ik hoef niets te doen…
Uit ‘Jouw onsterfelijke werkelijkheid’ blz. 192: Arten: Ik heb je gezegd te vergeven, maar het is tijd daar iets aan toe te voegen. Ja je moet altijd vergeven. Wanneer je dan vergeven hebt, en je voelt dat er iets gedaan moet worden, vraag dan altijd aan de Heilige Geest of er iets is dat je moet doen. Onthoud dat de Heilige geest niets doet in de wereld, nooit. Maar Hij kan je inspireren om te doen wat je moet doen.
‘Alles liever dan de Liefde dan God’, met een schok laat ik deze ego mantra tot mij doordringen.
Wat een gruwelijke en gelijktijdige geweldige ontdekking.
Dat is dus waar alle energie, alle passie in de wereld uit voort komt.
‘Alles liever dan de liefde van God’.
En met wat een energie en met wat een passie, doorzettingsvermogen vasthoudendheid wordt dit geprojecteerd door ons de Zoon van God die denkt dat hij echt afgescheiden is van zijn Bron, van God. De dagen en weken na deze ontdekking zingt deze mantra dag en nacht door mijn hoofd, en komt elke keer weer naar boven als ik ook maar een spoortje van ongenoegen zie langskomen.
Tegelijkertijd vraag ik me steeds vaker af, of dit is wat ik wil, wil ik dat wel ‘Alles liever dan de liefde van God?’ En vervolgens krijg ik op een dag, nadat ik kennelijk toch steeds bewuster ben gaan kiezen voor: ‘ik wil niets liever dan de Liefde van God’, een enorm vergevingsvoorbeeld in de vorm van een prachtige/gruwelijke overtuiging die plotseling naar boven kwam drijven, een prachtige vergevingskans waar ik niet meer omheen kon……
Daar zat ik in elkaar gedoken van ellende en woede op de bank, bibberend van de kou en ik piep HELP! Door enigszins gehoor te geven aan mijn behoefte aan warmte maak ik een kruik. En zittend op de bank me vastklemmend aan de kruik voel ik dat langzaam de warmte van de kruik afgegeven wordt aan mijn lichaam en dat voelt heel goed. Ik ontspan me enigszins. En plotseling flitst er een beeld op voor mijn geestesoog van een resusaapje zich vastklemmend aan een handdoekje met kruik erin dienend als surrogaat moeder, als vervanger van moederliefde en voeding. En meteen vind er een kettingreactie plaats van herkenning, ik ben dat resusaapje zoals ik hier zit, snakkend naar warmte en liefde. Ik was een resusbaby en heb dus de ervaring van afgestoten worden door de antistoffen die mijn moeder aanmaakte in de baarmoeder. En meteen zie ik het, krijg het opslag warm, ik zie de wortel van de angst, de angst voor God, uitgespeeld en geprojecteerd in dit afstoot/afscheidings verhaal, een prachtig en gruwelijk voorbeeld van ‘Alles liever dan de Liefde van God.’.
Tevens schieten in een flits alle situaties met hun emoties aan mij voorbij die uit dit ene nietig dwaas idee voortkwamen, alle surrogaat oplossingen die ik heb gebruikt om mijn overtuiging ‘Alles liever dan de liefde van God’ gestalte te geven en met wat een passie en doorzettingsvermogen.
En plotseling dit alles in een blik overziend kan ik vergeven, diep vergeven, zonder moeite. Het was slechts een droom, een droom van angst, een nietig dwaas idee en volkomen onschuldig. Ik rust nog steeds in God er is niets gebeurt.
Dat er werkelijk vergeving heeft plaatsgevonden merk ik als ik mijn moeder aan de telefoon heb met wie ik mijn leven lang al een ‘afstoot/afscheidings relatie’ heb gehad. Ineens klinkt ze zo vriendelijk, zo lief, helemaal niet irritant meer, of lastig, ik luister heel ontspannen, ben niet meer op mijn hoede, en ik voel de liefde stromen wat een cadeau. En ik weet het nu zeker Vergeving werkt, het is het enige wat echt werkt, omdat het de oorzaak aanpakt en niet het gevolg. Ja vergeving is mijn functie, mijn enige functie. Soms is het simpel én makkelijk.
