Vakantie nemen van al je egogedachtes, vakantie nemen van je onware zelf.
Daar kan je je vakantie ook voor gebruiken.
En het kan zelfs leiden tot eeuwige vakantie, vrij zijn van alle lijden, voor eeuwig.
Maak van je vakantie geen verhaal van ergens naar toe gaan om vrij te zijn, een andere vorm te kiezen die schijnbaar meer vrijheid geeft.
Weiger gewoon alle verhalen alle dromen van pijn en lijden echt te doen lijken, of ze nu in jouw droom lijken te zijn of in die van een ander, ze zijn niet waar.
Neem er vakantie van en als het bevalt, eeuwige vakantie.
Ware vakantie als we het zo even noemen, speelt zich af in de denkgeest, want daar begint de gedachte van lijden en pijn en de gedachte dit op te lossen of te verzachten door op vakantie te gaan ergens anders heen in de vorm.
Weiger die gedachtes te projecteren buiten je of naar jezelf toe, verenig je met de denkgeest niet met je droom.
Hetzelfde geld als je dit in iemand anders waarneemt, ook daar geld vereenzelvig je niet met verhalen van anderen, want dat is hetzelfde als je vereenzelvigen met je eigen verhalen. Er is immers maar één denkgeest. Dus werkelijk behulpzaam zijn is werkelijk behulpzaam zijn voor de ene denkgeest, en je helpt dus iemand echt als je je niet vereenzelvigt met zijn verhaal.
Dus gebruik je je vakantie om de kloof te vergroten, of om deze juist te dichten?
Het maakt nu niet meer uit waar je bent of gaat in de vorm, het gaat erom waar je heengaat in de denkgeest, naar ego of naar HG. En wat zich dan ook in de vorm mag afspelen, als je voor leiding van HG kiest ben je vrij, omdat de denkgeest is genezen.
illusje 