Samenzwerings-theoriëen

Waar komt toch dat idee vandaan dat alles met alles samenzweert tegen alles?
De ene ‘conspiracy’ theorie na de andere komt voorbij.
Wat kan het anders zijn dan de projectie van de aard van de egodenkgeest; voortdurend op de vlucht zijn voor Waarheid?
De ‘vijand’; Waarheid, God, Liefde, Eenheid, kan volgens de waan van de egodenkgeest, alleen bestreden worden door het zogenaamd buiten ons (de denkgeest) te plaatsen en de rol te geven van samenzwering tegen onszelf, wat niets anders is dan het geloof in onze eigen projectie van zonde, schuld en angst, geprojecteerd als uitbeeldingen van samenzwerings-theorieën.

De focus heeft zich nu schijnbaar verplaatst van binnen (de denkgeest), naar buiten (projecties van de denkgeest).
Er lijkt  nu een ‘echte’ vijand te zijn die bestreden kan worden in een virtuele fantasie wereld, waarvan we ‘vergeten’ zijn dat het een virtuele wereld is.
Dat we hiertoe in staat zijn als denkgeest wordt ook mooi gesymboliseerd in het verschijnsel virtuele videospelletjes, wat eigenlijk hetzelfde is, alleen nog eens een keer extra naar buiten geprojecteerd, zodat we het een spelletje kunnen noemen. Diezelfde functie hebben films, video’s, tv, pc. Het lijkt dan onschuldiger te zijn en sust ons geweten, onze zonde, schuld en angst. Maar zelfs daarin kunnen we onszelf helemaal verliezen en het ‘echt’ doen laten lijken, met dit verschil dat er een ‘knop’ is zodat we de projectie uit kunnen zetten, en we weer in onze eigen, niet als zodanig geziene, dagelijkse projecties kunnen opgaan, denken en gelovend dat we dát wel ‘echt’ zijn.

Goed nieuws, er zit ook een aan- en uitknop op de egodenkgeest, en die aan- en uitknop, is de waarnemende en keuzemakende denkgeest.
Het is niet een aan- en uitknop die er voor kan kiezen de beelden uit te zetten, het is de projector, de denkgeest, die de beelden projecteert vanuit het geloof in zonde, schuld en angst, die ‘uit’ kan.
Het is de Ware Vergevings-knop die de gedachten van zonde, schuld en angst kan doen laten oplossen in het ‘niets’, omdat het ‘niets’, was, is en altijd zal blijven.
Ik als waarnemende- keuzemakende denkgeest maak de keuze wel of niet nog langer te geloven in mijn zonde, schuld en angst gedachten. De bijbehorende beelden worden niet uitgezet, de bron de gedachte, de projector, de denkgeest stopt met het denken van zonde, schuld en angst gedachten en het geloof daar in. Ik ‘zie’ dan geen vormen van zonde, schuld en angst meer, maar alleen onschuld.

Ik heb één keer meegemaakt dat ik in de badkamer bezig was en geen lenzen in had en ineens, zomaar zonder waarschuwing of vooropgezet plan in een heel kort moment glashelder kon zien, maar meteen gevolgd door het besef, ineens helder te zien, waardoor het ook meteen weer verdween.
Het is niet dat mijn ogen ineens voor een kort moment genezen waren, nee het is even helemaal herinneren denkgeest te zijn het heldere ‘zien’ van de Vrije Denkgeest, die geen ogen nodig heeft om te ‘zien’.
Totdat de gedachte ‘dit kan niet’ weer kwam en de denkgeest weer zijn toevlucht nam tot het geloof in ‘ogen die nodig zijn om te kunnen zien’.
Dit is geen leuk trucje dat aangeleerd kan worden, het lichaam kan geen trucjes leren, alleen de (ego)denkgeest kan dat, die gelooft en denkt een lichaam te zijn.

Hetzelfde geldt dus voor al die samenzwerings-theorieën die in grote getale de ronde lijken te doen tegenwoordig, en welke we denken te zien met de ogen van het lichaam, die dus helemaal niet kunnen zien, en niet de rede is waarom we ons druk maken en bang zijn. We gebruiken ‘de beelden’ om te rechtvaardigen en tegelijkertijd te verbergen dat we eigenlijk gekozen hebben voor te geloven in zonde, schuld en angst.
Het goede nieuws is dat we opnieuw kunnen kiezen en Vergeven.

De ‘echte’ (tegelijkertijd onmogelijke) samenzwering is verborgen te houden, dat de denkgeest tegen zichzelf samenzweert, door een dualiteit te bedenken, waardoor het lijkt dat er twee partijen zijn; de goede en de slechteriken, waarbij de slechteriken samenzweren tegen de goede.
En dit duurt voort tot de denkgeest bereid is, en er aan toe is, er mee te stoppen.