Leestip

 

Leestip:

Artikel door Rogier F.v. Vlissingen op zijn ACIM & Abraham blog:

Abrahamic Religion at the Library

http://acimnabraham.blogspot.com/2010/10/abrahamic-religion-at-library.html

 

 

 

Het lichaam is een projectie

 

Het lichaam is een projectie, vanuit de denkgeest.

Het lichaam wordt gehaat of geliefd, verdoemd of opgehemeld, verguisd, of aanbeden, of genegeerd.

 

Elke geestelijke gedachte, geestelijk omdat ze uit de denkgeest komt, wordt belichaamd in een vorm.

Ook de gedachte ‘God’, wordt belichaamd en in een vorm geprojecteerd, ook al wordt dat ook in de vorm als een symbolisch beeld, weergegeven, in een meer transparant beeld.

 

De wereld van de vorm kent ook een geestelijke wereld, vormgegeven in verschillende esoterische, zgn spirituele vormen en natuurlijk in de diverse religies.

Maar dan in een meer transparante vorm en geplaatst na de dood van het lichaam, in de vorm van geesten of aparte zielen, een hemel of een hel, of in bijzondere gevallen vóór de dood, alleen te ervaren en te zien door mensen (geprojecteerde lichamen) met speciale eigenschappen en of opleidingen, die het weer gebruiken om lichamen (projecties) te genezen.

 

Geen van deze uitingen, gevoelens worden door het lichaam (de projectie) zelf geuit, gedaan.

Al deze gedachtes hebben hun oorsprong in de denkgeest, in de afgescheiden denkgeest, die het lichaam projecteert en dan zijn ‘intrek’ neemt in het lichaam (de projectie) en daar volledig mee samenvalt en het lichaam (de projectie) daardoor als een bestaand feit is gaan zien, terwijl het eigenlijk nog steeds een projectie is.

 

Dit betekend dat de denkgeest de beslisser, en de bestuurder is van het lichaam (de projectie), zoals een poppenspeler zijn poppen laat bewegen en dingen doen.

Dit bewustzijn uit zich inmiddels ook in de wereld in verschillende stromingen zoals The Secret, maar heeft ook in de psychologie al vaste bodem gevonden. Uitspraken zoals: Je maakt je eigen leven, en als je het echt wilt dan gebeurt het ook, volg je dromen, doe waar je zin in hebt, laat je niet leven enz, laten dit zien, maar als centrum hierbij wordt nog steeds het lichaam (de projectie)  gezien en niet de bron de denkgeest.

 

Wel het denken wordt al als oorzaak gezien, maar het heeft nog steeds als doel het welzijn van het lichaam en het prettig hebben in de wereld van de vorm. Dus ontstaat nu de bewust maakbare wereld.

 

ECIW gaat hierin verder.

ECIW leert ons (de ene denkgeest) dat de wereld van het lichaam een projectie is en dus niet waar, op geen enkel moment werkelijk. En daaruit logischerwijs volgend dat er alleen Geest is. Onveranderlijke Geest, één Geest.

 

De uitweg die ECIW ons (de ene denkgeest) aanbied uit deze waangedachte met zijn bijbehorende waanbeelden (projecties) is middels de weg van vergeving.

Het soort vergeving waarbij vergeven wordt: ‘dat wat nooit heeft kunnen plaatsvinden’, namelijk het maken van een wereld van vlees en bloed, een wereld van angst, in evenwicht gehouden door aanval of verdediging los van de Ware Wereld, die zuiver Geest is, die van God.

 

ECIW brengt die herinnering die nog steeds aanwezig is binnen de denkgeest weer aan het licht en zet een proces van terugkeer, ontwaken in God in gang met als hulpmiddel vergeving.

De wereld van het lichaam (de projectie) wordt nu niet meer ingezet met als doel het vervolmaken van het lichaam, en de wereld (de projecties), maar als reminder, telkens als er een lichaamsgedachte opsteekt, deze te zien als reminder voor vergeving. Zo verschuift het doel van de projecterende denkgeest (de onjuist gerichte-denkgeest) terug naar puur Geest, de juist gerichte-denkgeest.

 

Van daaruit, vanuit die juist gerichte-denkgeest, wordt nu niet meer geprojecteerd met als verborgen doel een wereld te maken los van God, maar wordt de wereld (de projectie) aangeraakt met vergeving, waardoor de projectie oplost en angst terugkeert in Liefde.

 

 

De on-persoonlijkheid van de ene denkgeest

 

Tijdens het leren en ‘doen’ van ECIW leren we het eerst de negatieve gedachtes binnen de ego-denkgeest te herkennen, zoals het herkennen van woede, aanval, verdediging, moord en doodslag en al lerende door de ervaring ervan ook de meer subtiele uitingen van angst en ook de ego-uitingen van wat binnen de dualiteit liefde wordt genoemd.

We leren dan dat niet persoonlijk te nemen en het louter te zien als komende uit de ego-denkgeest, en geprojecteerd in een projectie die we de wereld noemen, dienend als verdediging tegen liefde, en de afscheiding te vergroten het enige doel van de ego-denkgeest.

 

Lastiger is het de zgn liefdevolle uitingen van de ego-denkgeest te zien,  alles wat de ego-denkgeest van ‘liefde’ heeft gemaakt. Het is heel lastig dit ook niet persoonlijk te zien, omdat het gewoon een prettige ervaring is, in schril contrast met de onprettige ervaringen. Maar ook dit leren we al ervarend niet persoonlijk te nemen.

 

En de ego-denkgeest zal met tegenaanvallen en verdedigingen komen zoals, ‘dan ben je gevoelloos, emotieloos, hard, egoïstisch’ enz. Dat is weer niet meer en niet minder dan nog meer verdediging van de ego-denkgeest die weer niet persoonlijk moet worden genomen. Pas als we het hele spectrum, beide zijden van het ego-spectrum hebben ervaren en op deze wijze kunnen bezien en bereid zijn om dit te vergeven, terug te geven aan de denkgeest en de keuze willen maken voor de juist gerichte-denkgeest, symbolisch als HG/J Denkgeest, dan kunnen we ervaren dat wat Liefde werkelijk is, totaal anders is dan wat we onder leiding van de ego-denkgeest hebben geleerd.

 

Het leren zien van het contrast door de ervaring binnen de ego-denkgeest van wat het ego onder angst en liefde verstaat wordt zodoende niet meer een feit, maar een leermiddel om te leren vergeven.

Beide komen in de ervaring tot gestalte, maar worden nu met een ander doel ervaren, voordat de wens voor de andere manier en de keuze door en in de denkgeest kan worden gemaakt. 

Dus zodra ervaren wordt dat de denkgeest zich identificeert met een lichaam, iets persoonlijk neemt, kan hier het vergevingsdoel aan gegeven worden, in plaats van het persoonlijk te nemen en de persoon (de projectie) te gaan analyseren, uitleggen, veranderen, verbeteren enz.

Als de ontwakende denkgeest dit opmerkt, het ineens doorheeft verandert het in kostbaar vergevingsmateriaal en heeft het niets meer te maken met de persoon, de projectie dus.

 

Juist doordat de ego-denkgeest alleen met contrasten kan werken, dualistisch is, is juist door dit contrast, door het nu te laten gebruiken als vergevingsles, de ego-denkgeest eenvoudig te ontmaskeren, als men het systeem eenmaal doorheeft.

En juist op het moment van het doorhebben, als het (angstige) vermoeden rijst…. storten de twee torens (dualisme) van de ego-denkgeest in, om tot niets gereduceerd te worden, want in plaats van vernietiging zal er alleen nog Héélheid blijken te zijn.

En dat is wat de doorbraak is, de omslag, het wonder….

 

De wereld als feit dient geen doel, omdat het geen feit is. Het hologram, de projecties die wij wereld noemen  dient wel een doel, het heeft als bedoeling als vergevingsmateriaal te dienen. Zo wordt de wereld een reminder voor Heelheid, in plaats van dat voor afscheiding.