Lezing ECIW Vlaanderen 25 februari 2024

https://eencursusinwonderen-vlaanderen.be/activiteiten/lezingen%20eciw-vlaanderen/belgi%25C3%25AB.html

Zelf-vertrouwen versus zelf-vertrouwen

Zelf-vertrouwen versus zelf-vertrouwen

Vecht niet tegen jezelf

“En als je bemerkt dat je weerstand sterk en je toewijding zwak is, ben
je er nog niet klaar voor. Vecht niet tegen jezelf” (T31.I.1:6-7).

Zoals dat met alles zo gaat, als ik ergens niet aan toe bent, en toch iets doe, omdat een ander mij verteld dat dat toch wel een goed idee zou zijn, of dat het beter voor mij is, of dat die en die bepaalde methode of leergang mijn leven zal verbeteren, of de wereld zal verbeteren, dan werkt het gewoon niet, omdat ik onbewust mezelf zal saboteren en dan een ander of mijzelf of de leergang de schuld zal geven van mijn zogenaamde falen.

En omdat ik hiermee alleen mezelf aan het saboteren ben zal ik dus ook niet zien dat ik dan ook weer gewoon voor het geloof in zonde, schuld en angst kies en daar zelf voor kies, omdat ik helemaal niet iets anders wil leren zien, ook al lijk ik voor een enorme bereidwilligheid te kiezen.
De opdracht achter mijn keuze voor ego (afscheiding) is immers, de ego-bereidwilligheid: “Alles liever dan de liefde van God”
En die zogenaamde bereidwilligheid kan zich namelijk vermommen als in het aanpassen van de leergang aan de eigen zogenaamde ego-bereidwilligheid, een hele slimme sabotage truc van de egodenkgeest, waar we (keuzemakende/waarnemendedenkgeest) dus zelf voor kiezen, want de egodenkgeest is weliswaar illusoir, maar in die hoedanigheid wel schijnbaar onderdeel van de ene denkgeest lijkt het toch een  keuzemogelijkheid te zijn.
Dus nogmaals:

“En als je bemerkt dat je weerstand sterk en je toewijding zwak is, ben
je er nog niet klaar voor. Vecht niet tegen jezelf” (T31.I.1:6-7).

Als iemand echt bijvoorbeeld ECIW wil gaan doen (of iets anders) en het echt als zijn\haar pad wil zien en de denkgeest er echt aan toe is dan zal het ook werken, ook al zal het niet gemakkelijk zijn, omdat we toch al onze (ego)weerstandsgedachtes onder ogen moeten leren gaan zien, zodat we ons weer kunnen gaan herinneren dat we denkgeest zijn en niet een lichaam en kunnen leren te ontwaken uit deze vreemde onmogelijke droom van het geloof in zonde, schuld en angst.
Dat waar de denkgeest aan toe is op elk moment, is dat wat op mijn pad komt en het zal werken als ik het ook toe laat en leer luisteren naar mijn natuurlijk verlangen (het vergeten lied, zie: T21.1) terug te herinneren in Waarheid, Eenheid, Liefde, God.

“Les 185
Ik verlang de vrede van God.

Deze woorden uitspreken is niets. Maar deze woorden menen is alles.
Als je ze maar één moment kon menen, dan zou voor jou geen verdriet
meer mogelijk zijn, in welke vorm, en waar of wanneer dan ook. De
Hemel zou weer geheel tot het volle bewustzijn zijn gebracht, de
Godsherinnering totaal hervonden, en de opstanding van heel de schepping
volledig zijn beseft” (WdI.185.1:1-4).

Even een kanttekening hierbij; met “dan zou voor jou geen verdriet meer mogelijk zijn..” wordt niet bedoeld dat ik geen verdriet meer zie/ervaar en niet meer empathie kan opbrengen voor de ander, of leed en lijden negeer en alleen nog maar in mijn eigen (ego) geluksbulbje ronddrijf.
Integendeel zelfs, ik zwelg niet meer in mijn verdriet of dat van een ander. Ik neem het waar, ervaar het, maar tegelijkertijd vergeef ik mijn eigen gedachten erover, zodat het geloof in zonde, schuld en angst verdwijnen en ik juist enorm werkelijk behulpzaam zal kunnen zijn, maar nu vanuit Liefde in plaats vanuit de speciale selectieve liefde van het ego.
Geven en ontvangen zijn dan gelijk. (leestip T16.I.Ware inleving).
Zoek ik m’n heil en verlossing toch buiten mezelf, in of door een ander, of in of door iets anders en voel ik me daar afhankelijk van, dan is het enige wat ik doe en kan leren waarnemen dat ik dan opnieuw voor de leiding van de ego kant van de denkgeest heb gekozen.
Maar men kan altijd opnieuw kiezen, steeds weer oftewel het voorheen ego-script/verhaal krijgt, omdat ik dat wil en de denkgeest eraan toe is, de andere functie want ontwaken uit de illusoire droom is onvermijdelijk, omdat het al gebeurt is:

“13.Elke dag, en iedere minuut van elke dag, en elk ogenblik dat iedere minuut bevat, herbeleef je slechts het ene ogenblik waarop de tijd van verschrikking de plaats van de liefde innam. 2En zo sterf je elke dag om opnieuw te leven, tot je de kloof tussen verleden en heden oversteekt, die helemaal geen kloof is. 3Zo is elk leven: een ogenschijnlijk interval van geboorte naar dood en opnieuw naar leven, een herhaling van een ogenblik dat lang geleden al voorbij was en niet kan worden herbeleefd. 4En alle tijd is niets anders dan de waanzinnige overtuiging dat wat voorbij is nog steeds hier is en nu.
14.Vergeef het verleden en laat het gaan, want het is voorbij” (T26.V.13:1-4;14:1).

Wat ik merk is dat de uitspraak “wees lief voor jezelf” waar ik voorheen een enorme weerstand tegen voelde, want zweverig, en nog druipend van “zelfhaat” aan het verdwijnen is, oftewel van een uitspraak gezien vanuit ego aan het verschuiven is naar komende vanuit Heilige Geest, ten gevolgen van de bereidwilligheid alles te gaan leren zien als een vergevingskans. En elke waargenomen ego-gedachte/projectie precies te zien zoals het is: een ego-afscheidingsgedachte, en de manier waarop ik die keuze voor ego heb opgezet, dus het ego/afscheidingsverhaal wat ik ervan gemaakt heb, alleen nog maar als vergevingskans te zien.
Als gevolg daarvan begint het resultaat van die verschuiving op denkgeest niveau zich nu duidelijk af te tekenen.
Ik (denkgeest) probeer niet meer vanuit ego (het geloof een lijdend lichaam te zijn) het leven gemakkelijker voor mijzelf te maken, want dat is onmogelijk is gebleken, (meer hierover, zie: T31.IV.3) maar ervaar ik meer en meer door eerst mijn ego-weerstanden zonder oordeel gewoon onder ogen te leren zien en te vergeven, het resultaat daarvan is Innerlijke Onveranderlijke Vrede, die niet “bedacht” is door het nietige dwaze ego “ikje”-idee.
En dat voelt heel natuurlijk, zonder pieken of dalen. Niet verkregen door mijzelf steeds in het licht te mediteren, maar door te leren durven kijken olv HG/J naar alle blokkades die ik tegen het Licht, Liefde heb opgeworpen:

“6De cursus beoogt niet de betekenis van liefde te onderwijzen, want dat gaat wat onderwezen kan worden te boven. 7Hij beoogt echter wel de blokkades weg te nemen voor het bewustzijn van de aanwezigheid van liefde, die jouw natuurlijk erfgoed is. 8Het tegendeel van liefde is angst, maar wat alomvattend is kent geen tegendeel”(In.1:6-8).