Normaal/abnormaal de 2 zijden van de ene ego medaille.
Misschien een gedachte waard…
Dat wat “we” binnen het (onmogelijke) concept van de illusoire ego-droom van ruimte en tijd, dat we in “onze” wereld, “normaal”, “abnormaal” , “afwijkend”, “gestoord” (geestelijk en of lichamelijk) noemen, is vanuit die overtuiging een volstrekt “normaal”, en “logisch” gevolg, van het volstrekt onnatuurlijke en onmogelijke geloof in de mogelijkheid van het werkelijk bestaan van een dualistische wereld welke als enig doel heeft afgescheiden te willen zijn en blijven van dat wat IS, “onze” werkelijke non-dualistische aard.
Dus praktisch gezien kan je dan stellen dat alles binnen deze overtuiging dat wat we als “normaal”, “abnormaal”, “afwijkend”, “apart”, “speciaal”, “gek”, “krankzinnig”, “geestesziek” enz. enz. beschouwen, eigenlijk alleen maar een afspiegeling of reflectie kan zijn van de onmogelijke wens en poging tot afscheiden van Één.
Een zinloze poging, welke nooit echt succesvol zal kunnen zijn, ook al wordt er alles aan gedaan om het wel voor elkaar te krijgen, tot de dood erop volgt, waarna er weer geboren wordt zodat het onmogelijke krankzinnige spel van “normaal” en “abnormaal” (beide zijden van de egodenkgeest) opnieuw en opnieuw kan worden uitgespeeld.
We benoemen alles wat z’n stinkende best doet om in dit krankzinnig, onmogelijk idee van afscheiding het hoofd boven water te houden als zeer positief, slim en zeer prijzenswaardig, en alles wat daar niet in slaagt wordt al snel gezien als dom, negatief, zielig, zwak, beneden pijl, abnormaal, ziek, onderontwikkeld, achterlijk, geestesziek enz..
En dus moeten de “krankzinnigen” die de wereld van afscheiding zien als normaal, en iets als waar je je aan moet aanpassen, en wat bovenal verdedigd moet worden, degene die het zogenaamd niet redden, tot de orde roepen door ze als zieken te verplegen en ze zo snel mogelijk weer tot de als normaal geldende (ego)krankzinnigheid (welke als de normale (ego)norm wordt gezien) terug te brengen.
De wereld is aldus gezien een totaal op z’n kop krankzinnig, totaal ziek en onmogelijke idee, van de ene denkgeest die droomt van afscheiding, waardoor dien ten gevolgen alles op z’n kop wordt gezien en ervaren.
En beide zijden van de ene egomedaille, dat wat wordt gezien als “normaal” en dat wat wordt gezien als abnormaal hebben allebei als geheim en goed afgeschermd zogenaamd onbewust doel: afscheiding van Één.
Dus niets van wat in de wereld van de egodenkgeest als normaal of abnormaal wordt gezien wordt zo gezien om de reden die gedacht wordt. Het speelt zich af binnen de droom van een wereld waarin onderscheid wordt gemaakt tussen normaal en abnormaal. Beide zijn onmogelijke ideeën binnen Één.
En ja daar kan de denkgeest als dit langzaamaan duidelijk wordt gedurende het proces van ontwaken uit deze onmogelijke krankzinnige droom behoorlijk van in de war raken.
Maar bedenk dan dat het in de war raken niet komt door het langzaamaan duidelijk worden van bovenstaand verhaal, maar doordat de herinnering aan Één, welke gelukkig nooit is verdwenen en langzaamaan onvermijdelijk naar boven komt en aldus een bedreiging vormt voor het geloof in de mogelijkheid van afgescheiden te kunnen zijn van Één. En dat weerspiegelt zich in projecties die eruit zien en ervaren worden als bedreigend.
Gelukkig door de onvermijdelijkheid van het terug herinneren in Één, zal elke schijnbaar individuele (afgescheiden) denkgeest zich terug herinneren in dat wat IS en zich buiten de illusie van tijd en ruimte bevindt.
De denkgeest die zich weer bewust wordt en daardoor het op z’n kop ego denken en geloven kan en wil “vergeven” (vergeven als in “er is niets werkelijk gebeurt en misgegaan binnen onveranderlijke Éénheid”) zal zich stap voor stap onvermijdelijk terug herinneren in Één.
Dat is niet weggelegd voor een enkeling, maar voor de hele ene denkgeest, welke er nu nog voornamelijk uitziet, door het geloof in afscheiding, als versplinterd in miljarden aparte stukjes krankzinnigheid.
“Deze cursus kan daarom heel eenvoudig aldus worden samengevat:
Niets werkelijks kan bedreigd worden.
Niets onwerkelijks bestaat.
Hierin ligt de vrede van God”
(In.2:1-4).
illusje 