archiveren

Tagarchief: Spiegelbeeld

“Spiegelbeeld vertel eens even…” (Voor iedereen boven de 50 een herkenbare regel uit een liedje van Willeke Alberti), (of om in de sprookjes sfeer van de naam van dit blog te blijven “Once upon a time”: “spiegeltje, spiegeltje aan de wand”.)

Deze regel kwam in mij op als metafoor voor dat wat ik denk te zien in een wereld om mij heen, én wat ik denk en geloof te zien en weten over mijzelf als mens, “slechts” een weerspiegeling is van wat ik wil denken en geloven over de wereld en mijzelf als mens.

In het voorwoord van Een cursus in wonderen wordt dit prachtig verwoord:

“De wereld die wij zien weerspiegelt slechts ons eigen innerlijk referentiekader
– de ideeën, wensen en emoties die de overhand hebben in onze denkgeest.
‘Projectie maakt waarneming’ (T13.V.3:5; T21.In.1:1). Eerst kijken we
naar binnen, besluiten welke wereld we willen zien en vervolgens projecteren
we die wereld naar buiten, en maken haar tot de waarheid zoals wij die
zien. We maken die waar door onze interpretaties van wat we zien. Als we
waarneming gebruiken om onze eigen vergissingen te rechtvaardigen – onze
woede, onze neiging tot aanvallen, ons gebrek aan liefde in welke vorm ook
–, dan zien we een wereld van slechtheid, verwoesting, kwaadaardigheid, afgunst
en wanhoop. Dat alles moeten we leren vergeven, niet omdat we ‘lief
en aardig’ zijn, maar omdat niet waar is wat we zien. We hebben de wereld
door onze verwrongen verdedigingsmechanismen vervormd en zien daarom
wat er niet is. Naarmate we leren onze waarnemingsfouten te herkennen,
leren we ook eraan voorbij te zien of te ‘vergeven’. Op hetzelfde moment vergeven
we onszelf, en kijken we voorbij ons verwrongen zelfbeeld naar het
Zelf dat God in ons en als ons geschapen heeft” (Vw.xi).

En ondanks ik weet dat het werkelijk “doen” van wat Een cursus in wonderen werkelijk uitdraagt, wat neerkomt op vergeven wat niet gebeurt is, een zeer persoonlijk proces is, ook al is er maar één denkgeest die genezen mag worden, wil ik toch even delen dat die metafoor van de spiegel enorm behulpzaam is voor mij.

Het werkt als volgt:
Bij elk gevoel van ongenoegen, onrust, hoe klein of groot dan ook, ga ik voor mijn denkbeeldige spiegel staan en kijk naar mijn geprojecteerde gedachten in de spiegel, die ik op dat moment heb. Ik verander niets aan het beeld dat ik zie en het gevoel wat ik ervaar, ik kijk alleen. En ik zeg dan tegen mijzelf, dat ik dit wat ik nu denk en geloof te zien en voel niet meer wil gebruiken om afgescheiden te blijven van God (Liefde, Eenheid). En dan pak ik Jezus hand en stap samen met “Hem” (symbool voor Juist gerichtheid van denken) door de spiegel heen en ervaar dan dat ik in een alles vergevend licht stap waarin alles oplost.
Voor mij werkt dit perfect en voel me daarna enorm bevrijd.
En omdat ik me bevrijd voel van alle op dat moment wegvallende blokkerende gedachten is er enkel en alleen vrijheid en ruimte voor werkelijke Inspiratie.

Ik wil hierbij wel aantekenen dat ik dit alleen deel, omdat het voor mij zo geweldig werkt. Waar ik voor wil waken is dat het weer als een zoveelste trucje gebruikt gaat worden om zich beter te voelen en de wereld te veranderen.
Het gaat niet over het veranderen van de wereld of mijzelf als lichaam+brein, maar over het denken en geloven erover. Ware Vergeving is enkel en alleen een denkgeest gebeuren, omdat er alleen denkgeest is.

Daarbij opgemerkt, dat ik bij het schrijven van deze “waarschuwing”, ook weer een licht ongenoegen bespeur (lees: vorm van het geloof in zonde, schuld en angst) en ik precies deze projectie nu meteen weer kan gebruiken als vergevingskans en materiaal voor de spiegel.

Het is slechts als voorbeeld bedoeld om te laten zien dat Ware Vergeving werkt. Maar dat de vorm waarmee dat gebeurt, heel persoonlijk is en voor iedereen anders kan zijn.
Als we werkelijk serieus bezig zijn met het willen leren van Ware Vergeving zal vanzelf het middel waardoor het het beste geleerd kan worden verschijnen.
Mijn “middel” is niet uniek, dus als het wel voor je werkt, gebruik het dan, als het niet werkt dan zal er een ander symbolisch”middel” voor je opduiken waar jij op dat moment het meeste aan hebt.