V&A over het vaccinatiebeleid

Er werd mij een vraag gesteld over wat mijn gedachtes zijn over het vaccinatiebeleid.


Als ik het op het niveau van de vorm zou willen analyseren dan kom ik al snel tot de conclusie dat het onmogelijk is het van nature toch al chaotische denksysteem van het ego überhaupt te kunnen analyseren.

Het is namelijk onmogelijk om een totaal overzicht te krijgen in alles wat bekend en onbekend is over vaccinaties, beleid, oorzaak/gevolg, onderzoeken enz. En zo is het ook bedoeld vanuit het egodenken. Het doel is een dualistische chaotische en onoverzichtelijke tweestrijd, zodat de ware ene oorzaak, de keuze om vanuit egodenkgeest te kijken aan het zicht, het gewaarzijn wordt onttrokken.

Alle discussies volgend van voor en tegenstanders kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat beide zijde, de beide dualistische kanten van het ego zijn en dat beide kanten evenveel ongelijk hebben.
Gelijk krijgen/hebben binnen het dualistische concept van de egodenkgeest is onmogelijk.

Vanuit het geloof in ego, het geloof in afscheiding, zal de uitkomst altijd afscheiding zijn. En dat is als ik eerlijk kijk het enige wat ik zie: afscheiding.
Discussies, gevechten, voor- tegenstanders hoe kan ik dat anders zien dan de projecties van de denkgeest die voor ego, dus afscheiding kiest? En dat is het enige doel van het ego, niet of de ene of de andere kant wel of geen gelijk heeft, maar alleen tweespalt zaaien waardoor de onmogelijke afscheiding van Één toch mogelijk lijkt.
En om me heen kijkend zie ik alleen maar tweespalt waarbij alle partijen ongelijk hebben. Want stel dat de ene partij gelijk zou hebben, dan zou dat Non-dualistische Waarheid moeten vertegenwoordigen en dat is binnen het ego-concept onmogelijk.

En omdat dit allemaal gepaard gaat met heftige emoties (ook een extra ego-verdediging) lijkt het allemaal heel echt en overtuigend en “moet” ik wel een keuze maken in de vorm zo lijkt en voelt het.

Het is alleen maar weer één van de vele valkuilen van de keuze voor met het ego te willen “kijken”.

Dus “mijn” persoonlijke visie is bij voorbaat al onbetrouwbaar, omdat vanuit het persoonlijke ego gefragmenteerde geloof er alleen maar een stukje gezien kan worden, wat alleen maar een poging tot afscheiding laat zien, meer niet.

Bovendien speelt dit zich allemaal af in de denkgeest en NIET, NOOIT in de vorm (de projectie).

Dan blijft over dat ik alleen in mijn eigen denkgeest kan observeren wat mijn gedachtes zijn. Een hulpmiddel daarbij om die gedachtes te kunnen zien/herkennen is door naar mijn projecties te kijken. Deze laten mij zien wat zich voor gedachtes bevinden in mijn denkgeest en voor welke denkgeest, ego of HG, ik gekozen heb.
“Projectie maakt waarneming. (…) Ze getuigt van de staat van jouw denkgeest, de uiterlijke weergave van een innerlijke toestand”(T21.In.1:1,5).
Als er ook maar een splintertje ongenoegen hoe klein of juist monsterlijk groot ook gezien/ervaren wordt, dan weet ik 100% zeker dat ik voor ego gekozen heb. Ik kan daar de verantwoordelijkheid voor nemen (want wie anders zou dat kunnen) en opnieuw de keuze maken (als ik dat wil, ook dat is een vrijwillige keuze) maar nu voor HG. Meer hoef ik dan niet te doen. Het op dat moment juiste, meest liefdevolle antwoord zal dan vanzelf naar voren komen in de denkgeest. Dat soort antwoorden vanuit HG hebben als kenmerk dat ze 100% vrij van het geloof in zonde, schuld en angst, met daaraan alle gerelateerde emoties zijn. En dan maakt bijvoorbeeld voor of tegen iets zijn in dit geval vaccinatie, en het wel of niet nemen van een vaccinatie niet uit, want de keuze zal dan altijd liefdevol zijn hoe het er ook uit mag zien in de vorm. Ik weet immers van niets de bedoeling, omdat ik vanuit mijn beperkte focus blik het geheel niet kan overzien. HG kan dat wel…

Dan kan het best nog zijn, dat ik op vorm/projectie ego niveau het ego nog steeds z’n riedeltje hoor zingen, maar dan wéét ik dat ik dat niet ben en het niet persoonlijk en serieus hoef te nemen. En het alleen als vergevingsmateriaal en vergevingskans kan leren zien. Er vindt dan een verschuiving plaats van ego functie naar HG functie (het wonder).

Wat er dan eigenlijk gebeurt is dat gewoon “mijn” schijnbaar persoonlijke script gevolgd wordt, maar nu aan de hand van HG in plaats van die van het ego. Dat is het enige verschil. Of ik dan wel of niet een (ego) mening heb over het vaccinatiebeleid doet er dan helemaal niet toe, want ik zal weten dat mijn script een droom is, en alleen laat zien wat de dromer van de droom, de denkgeest, gekozen heeft: ego of HG.

Het antwoord is mij al gegeven, zowel het ego antwoord als het HG antwoord, want beide bevinden zich in de denkgeest, tegelijkertijd. Aan mij de keuze te maken olv welke denkgeest ik mijn dromen (het/mijn script, dat in de flits dat het opdook ook meteen weer verdween, een ego flits die zich elke gedachte weer herhaald) wil gaan zien en ervaren. (Ik denk nu aan de film Ground Hog Day, dat dit symbolisch heel aardig uitbeeld).
Het zich steeds herhalende ego verhaal van het geloof in zonde, schuld en angst blijft zich herhalen totdat de verschuiving heeft plaatsgevonden van het geloof in zonde, schuld en angst naar Liefde (van ego naar HG).

In wezen is het heel simpel en is er maar één oplossing inplaats van een totaal chaotische, onoverzichtelijke kluwen aan mogelijke antwoorden: mijn keuze voor ego of HG, telkens weer. Dat is de enige werkelijke keuze die gemaakt kan worden en ook werkt.

In die zin biedt deze tijd enorme kansen om het “anders” te gaan zien, vanuit een groeiend bewustzijn dat er een keuze is, en maar één keuze: ego of HG, de rest volgt dan vanzelf.
Wat hier voor nodig is, is eindeloos geduld, zonder te (willen) weten wat de door mij gewenste uitkomst is en/of wanneer het “klaar” is, bereidheid tot oefenen, en vooral vertrouwen in een onvermijdelijke goede afloop.
Want immers:

“Niets werkelijks kan bedreigd worden.
Niets onwerkelijks bestaat.

Hierin ligt de vrede van God“
(T.In.2:2-4).

Behulpzame valkuilen

Laat ik eerst even stellen dat alle zogenaamde valkuilen die we hebben gemaakt vanuit ego (vanuit het geloof in zonde, schuld en angst) op de eerste plaats gemaakt zijn als behulpzaam middel voor de ego kant van onze denkgeest om in afscheiding te blijven, ook al klagen we steen en been als we weer in zo’n valkuil, die we echter niet als zodanig herkennen, en ervaren als geheel buiten onze ‘schuld’, of door onze eigen stomme ‘schuld’, zijn gestapt.

Pas als we dit mechanisme herkennen, onderkennen en bereid zijn dit oordeelloos te observeren, opent zich de mogelijkheid “er anders naar te kijken”, dat wil zeggen met de Heilige Geest en of Jezus, beide symbolen voor de nog altijd bestaande verbinding, die nooit is weggeweest met dat wat we zijn, één in Eenheid, Waarheid, Liefde, God.

De uitspraak “er moet een andere manier zijn” zal door de ego kant van de denkgeest (want die doet altijd mee, zit verpakt in elke gedachte) geïnterpreteerd worden als er moet een betere manier zijn om mijzelf als lichaam in dit bestaande probleem wat ik tegenkom in mijn leven, beter te voelen.
Het ego is altijd vorm gericht, en vorm gerichtheid is altijd de valkuil waar de egodenkgeest voor kiest, zonder bewust daarvoor te kiezen, het doet gewoon wat het doet en dat is vormgericht zijn het kan niets anders, het ego kan niets anders kiezen. Het ego kan niet anders dan geloven dat mijn geluk afhangt van wat er buiten mij en met mij als lichaam gebeurt.

Hoe merk ik dat ik voor de egokant van de denkgeest heb gekozen? Door bijvoorbeeld te verwachten dat als ik vergeef de vorm zal veranderen, dus de “fout” zal veranderen, de schuldige buiten mij zal veranderen, of dat ik die schuldig is zal veranderen.
En dan kan het gebeuren (daar kan je op wachten), dat je ijverig bijvoorbeeld een pad als ECIW doet, ik me nog steeds ongelukkig voel, nog steeds boos wordt, de dingen nog steeds niet gaan zoals ik wil, en denk “zie je wel, die Cursus werkt niet”.
En dat klopt “die Cursus” doet niets, want ook “die Cursus” is niet iets buiten mij die dingen kan veranderen, die anderen en mij kan veranderen dmv “een vorm wonder”.
Het enige wat ik dan dus doe is ECIW “doen” onder leiding van mijn (onbewuste, onbewust als bescherming) keuze voor de egokant van de denkgeest, die alles “buiten mij” plaatst.

Ik kan dat “me nog steeds ongelukkig voelen” ook weer verbergen achter spiritueel ego denken/gedrag en doen alsof ik me beter voel en dat alles beter gaat door me totaal te dissociëren van wat er in de vorm aan de hand lijkt te zijn, en daar zelf een spirituele ego variatie vorm van te maken. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door de symbolen Jezus en of de Heilige Geest (beide symbolen voor de herinnering aan onveranderlijke Eenheid) mijn wereld in te slepen en ze de opdracht te geven mijn problemen in mijn leven op te lossen (alsjeblieft, dankuwel). Ik plaats dan weer deze “hulpbronnen” buiten mij, de valkuil van het egodenken.
Het kan dan lijken alsof mijn bijvoorbeeld lichamelijk problemen zich hebben opgelost, door iets buiten mij (een vorm-wonder) terwijl wat er ‘gebeurt’ is dat de egodenkgeest zijn trukendoos heeft gebruikt, zoals een illusionist ook dingen lijkt te kunnen doen laten verdwijnen of veranderen.

Ja, de lichamelijke problemen kunnen zijn verdwenen, en dat is best prettig, maar juist die gedachte is een illusie, omdat het zogenaamde probleem helemaal niet gelegen is in wat voor vorm (lichamelijk of in iets) dan ook. Er is alleen denkgeest die denkt en kan denken via egodenken (vormgericht) of via HG/J denken, denkgeest gericht.
Dan doemt de volgende valkuil alweer op, door misschien te denken dat lichamelijke genezing dan wel ‘fout’ moet zijn.
Elke gedachte die de gedachte van “fout/goed” (vormgericht) in zich heeft kan niet anders dan afkomstig zijn van de keuze voor egodenken. En ook dat is niet “fout/goed”, maar gewoon het egomechanisme wat niet anders kan dan denken zoals het geprogrammeerd is en dat is denken in goed en fout, geheel gericht op vormen buiten “mij”, een lichaam. Genezing van het lichaam is niet “fout/goed”, maar slechts tijdelijk en veranderlijk, omdat alles wat vormgericht is en buiten mij lijkt te zijn, uiteindelijk maar één doel heeft, ook al kan het tijdelijk uitgesteld worden: de dood.

Laat duidelijk zijn dat wat ik hier beschrijf allemaal eerst ervaren moet worden alvorens ik echt kan doorzien wat het betekent “de andere keuze” te kunnen maken.
En ja het kan ook eerst een tijdje in een theoretisch/intellectueel doorzien blijven hangen, maar ook dat is niet voldoende, want ook dat is een vorm van dissociëren, een “veilig” heenkomen kiezen uit die akelige, pijnlijke ervaringen. Alleen in en door de ervaring, en tegelijkertijd observerend van boven het slagveld, kan de keuze voor “er moet een andere manier zijn” gemaakt worden. En die andere manier is dan kiezen voor “het andere denken”, denken vanuit dat gedeelte van de denkgeest die er nu bewust voor kiest zich verbonden te voelen met Eenheid, Waarheid, Liefde, God, en daartoe de hulp inroept van de verbinding daarmee: de symbolen Heilige Geest en of Jezus, of een ander symbool dat voor totale liefdevolle oordeelloosheid staat.
Het denksysteem van het egodenken wordt daarmee niet vernietigd, ontkent, of omarmt, maar meer als neutraal gezien, niet instaat zijnde mijn terugkerende herinnering aan Eenheid, Waarheid, Liefde, God te vernietigen.

Dus als ik mij ondanks dat ik ECIW denk te ‘doen’ zoals ik denk dat het heurt, en ogenschijnlijk zelfs in de vorm alles heb wat mijn hartje begeert, me toch nog ongelukkig, boos, of hyper voel, dan heeft dat niets te maken met of een gekozen pad zoals ECIW wel of niet werkt, maar met de mate van mijn bereidheid werkelijk te kiezen voor “er moet een andere manier zijn”.
En kan dit me ongelukkig enz. voelen een reminder worden voor “de andere keuze”. En wordt alles wat ik als mijn leven ervaar een spiegel die mij mijn werkelijke keuzes laat zien, elke keer als ik iets ervaar.

Ik hoef helemaal niet blij te zijn met de leugen die mij zegt dat we hier in dit lichaam op deze aarde zijn, zoals Nicolien Gouwenberg zo mooi beschrijft in een artikel, “Een gelukkige leerling” in het nieuwste MIC Magazine. Deze gedachte weerspiegelt prachtig de keuze voor “er moet een andere manier zijn”.