Twijfel gaat niet over twijfelen over “iets”
Twijfel gaat nooit over waar ik denk dat ik over twijfel.
Twijfel, of elke andere gedachten die een gevoel oproept is altijd alleen maar een egoreflex, die als enige functie heeft de denkgeest af te leiden van de bron (de gedachte, gedacht door de denkgeest en niet het lichaam) en zodoende de afscheiding in stand houdt. Dat is de enige eerste functie van elk gevoel dat lijkt te worden veroorzaakt door iets buiten mij en in mij door “mijzelf” als lichaam.
Het goede nieuws is dat dit in eerste instantie egomechanisme en functie, anders gebruikt kan worden, namelijk door eerst terug te gaan naar de bron, de denkgeest.
En daardoor te erkennen dat (bijvoorbeeld) de twijfel over iets buiten mij niet de oorzaak is, maar de gedachte, de twijfel, los van het iets buiten mijzelf op zich. En dan kan er opnieuw gekozen worden of deze gedachte die vanuit de eerste egoreflex alleen maar dient om in de afscheiding te blijven geloven opnieuw deze functie mag krijgen of dat er voor de andere functie, die van terug herinneren in wat Waar is (Eenheid, God, Liefde) kan worden gekozen, waarbij de eerste optie de keuze voor het ego verhaal en functie kan worden vergeven.
Dit lijkt in het begin wat omslachtig allemaal, maar als dit maar vaak genoeg wordt geoefend, en oefenmateriaal zat, dan zal het uiteindelijk net zo’n reflex worden als voorheen de ego reflex die automatisch en pijlsnel voor afscheiding koos.
Dus in de praktijk, de aankoop die ik net deed en de twijfel die even later de kop op stak, ging niet over de twijfel over de aankoop, maar was gewoon weer het serieus nemen van de egoreflex (in dit geval gevoeld/ervaren als twijfel) die het weer even overnam met als enig doel, de denkgeest in de afscheiding te doen laten blijven geloven.
En dat inzicht komt alleen als ik “twijfel” als afscheidingsmechanisme vergeef en dat heeft niets te maken met twijfel over de aankoop. Ik vergeef niet de twijfel over de aankoop, maar alleen “twijfel”. En de rest wat het dan ook is zal automatisch volgen, maar nu vanuit totale Vrijheid van denken.
Dit voorbeeld kan op elk gevoel wat schijnbaar veroorzaakt wordt door “iets” buiten of in een “mij” worden toegepast.
illusje 
Wat heb je gekocht? 😀
LikeLike
Grapjas…
Maar goed dat je het nog even vraagt, want dan kan ik uitleggen waarom ik dat niet vertelde. Dat vertelde ik dus expres niet, omdat de twijfel dan lijkt verbonden met een “iets” waar over getwijfeld wordt. En dat wilde ik juist niet, ik wilde door het niet te vernoemen als een “iets”, laten zien dat er geen rangorde is in wat voor gevoel dan ook, want elk gevoel gaat over afscheiding, of het nu een vreselijk twijfelgevoel is of een klein beetje twijfelgevoel. Het is twijfel, van wegen, en een variatie op het geloof in zonde, schuld en angst, en dus een afscheidingswens-gedachte. Het is hetzelfde als dat er geen rangorder is in “wonderen”, dus in de omslag in denken van afscheidingsdenken naar terug in Eenheid.
Er zijn geen kleine en er zijn geen grote wonderen, er is enkel en alleen een soort omslag in het denken van de denkgeest.
(Ik kocht een waterkoker, om toch maar even tegemoet te komen aan je vraag ;-))
LikeGeliked door 2 people